เรื่องมันเศร้าของเขากับเธอ
1539 คำ
น้องเนย....
เราเดินกลับเข้ามาในห้องทันทีความหิวหายไปเลยค่ะหลังจากได้ฟังที่วายุพูด มันเป็นเรื่องจริงหรือวายุแค่แกล้ง เราคิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ อยากถามพี่วาตะแต่ก็ไม่มีเบอร์ไม่มีไลน์ คิดแล้วก็อิจฉาเจ้เค้กเหมือนกันนะได้คุยกับวายุแทบทุกวันบอกรักกันจนเบื่อ แต่พอมองดูตัวเองสิไม่เคยได้คุยได้เจอหน้า ไม่ใช่ไม่เคยขอนะเบอร์กับไลน์น่ะ แต่ตอนนั้นลุงนายบอกว่าพี่วาตะบอกมือถือหายเราเลยไม่มีเบอร์จนถึงทุกวันนี้จะให้โทรไปถามอีกก็กลัวจะโดนมองว่าไม่ดี ทุกวันนี้ก็แอบส่งเฟซกับไอจีแต่ไม่เคยกดไลค์หรือคอมเม้นอะไรเลยแค่แอบส่องแอบมองความเป็นไปก็พอใจแล้ว ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเห็นพี่วาตะลงรูปผู้หญิงคนไหนเลยนะนอกจากหม่ามี้ของพี่วาตะ นั่นทำให้เราคิดมาตลอดว่าตลอดระยะเวลาที่ห่างกันไม่เจอกันพี่วาตะไม่เคยคบใครไม่เคยมีใคร แต่...วันนี้สิ่งที่ได้รับรู้มามันทำให้หัวใจรู้สึกหน่วงๆรู้สึกเศร้าๆอย่างแปลกๆ นี่แค่ฟังนะยังขนาดนี้ ถ้าเห็นจะๆจะทำใจยังไงยัยหมูเนยเอ้ยยย
"เนย เป็นไรลูกทำไมหนูทำหน้าแบบนั้นคะ"
"เปล่าค่ะแม่ ^^"
"แล้วไหนบอกไปเอาขนม"
"อ๋อ น้องเนยนั่งทานข้างล่างแล้วค่ะ"
"อื้มม เออนี่แม่เก็บเสื้อผ้าที่น้องเนยใส่ไม่ได้เอาไว้ในกล่องนั่นนะลูกไว้มะรืนเราค่อยยกไปบริจาค"
"ค่ะแม่" ฉันตอบแม่ก่อนจะเดินหน้าเศร้าไปนั่งบนเตียงแล้วหยิบหมอนข้างมากอด
"น้องเนย"
"ขาาาแม่" ตอบแม่แต่ไม่ได้มองแม่หรอกค่ะ สายตาไปมองพวงกุญแจมิคกี้เม้าท์ที่ห้อยติดกระเป๋านักเรียนตัวเองที่ตั้งไว้บนโต๊ะขียนหนังสือ เรากำลังคิดถึงเจ้าของน่ะ ไม่รู้ตอนนี้ทำะไรอยู่
"ไม่สบายรึเปล่าลูกดูหน้าตาไม่สดชื่นเลยมะกี้ก็ยังดีๆ" แม่เดินมาหาแล้วนั่งเอามือมาแตะตรงหน้าผาก
"ค่ะจู่ๆน้องเนยก็ปวดหัว น้องเนยของีบแป๊บนะคะแม่ขา"
"จ๊ะงั้นแม่ลงไปทำอาหารก่อนนะเสร็จแล้วจะให้พีาขึ้นมาตาม"
"ค่ะแม่"
แม่ออกไปไม่นานเจ้เค้กก็เดินเข้ามา แต่เราทำเป็นหลับ คือไม่อยากคุยอะไรกะใครค่ะตอนนี้
"ยัยเนยที่ยุพูดอย่าเก็บมาคิดมากนะ" เจ้นั่งลงข้างๆคงจะรู้แล่ะว่าเรารู้สึกไม่ดี
"อีกไม่กี่อาทิตย์พี่วาตะก็จะกลับมาแล้วเนยอยากรู้อะไรอยากถามอะไรก็ถามกับเจ้าตัวเลยดีกว่านะ"
"เนยคงไม่กล้าถามหรอกเจ้"
"ไม่ถามแล้วจะรู้มั้ย"
"บางทีการที่เราไม่รู้อะไรเลยอาจจะดีกว่าก็ได้นะ"
"เฮ้ออออ เอาที่สบายใจละกันเจ้ไปช่วยแม่ทำกับข้าวก่อนนะเดี๋ยวมาตาม"
ตึ๊ดดดดดด ตึ๊ดดดดดด
"ฮัลโหลลลว่าไงออกัส"
"ทำไรอยู่"
"นอน"
"นอนตอนหกโมงเย็นเนี้ยะนะ"
"อืมมมม"
"ทำไมเสียงเศร้าแปลกๆเป็นไร"
"เปล่าหรอก แค่ปวดหัว"
"กินเยอะอะดิ"
"ไม่ ไม่"
"พรุ่งนี้ว่างป๊ะ"
"ว่างมีไร"
"จะชวนไปดูหนัง แล้วก็ต่อด้วยปิ้งย่าง"
"หืมมม น่าสนตรงปิ้งย่าง เอาร้านที่มีบิงซูด้วยได้มั้ยออกัส"
"อื้มมมได้ดิ"
"พรุ่งนี้ไปรับที่บ้านตอนสิบโมงเช้านะ"
"อื้มมมมมม"
"เคๆไม่กวนละนอนต่อเหอะ เราขอเอารถไปตรวจเช็คลมยางก่อนนะพรุ่งนี้เธอนั่งมันจะได้ไม่แบน"
"ออออกัสสสสสสส!!!!"
"555555555"
ตึ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
วางสายไปละเจ้าบ้าออกัส แต่จะว่าไปตั้งแต่เด็กจนโตเราก็มีแค่ออกัสเป็นเพื่อนเพียงคนเดียว เพราะเจ้เค้กเรียนอีกห้องเจ้ก็มีเพื่อนกลุ่มของเจ้นะเพื่อนเจ้ก็นิสัยดีทุกคน อันที่จริงเราก็เคยมีเพื่อนผู้หญิงนะแต่ไม่มีใครจริงใจกะเราเลย ต่อหน้าก็ดีกับเรานะพูดดีกับเราทุกอย่าง แต่พอลับหลังก็ว่าเราเป็นอิอ้วน อ้วนแล้วไม่เจียมตัวสะเออะมาเข้ากลุ่มเดียวกับพวกเขาเวลาไปไหนมาไหนก็อายคนอื่นที่มีเพื่อนอ้วนๆเดินตามอยู่ในกลุ่ม ตั้งแต่นั้นมาเราก็ออกห่างจากพวกนั้น เฮ้ออ เป็นคนอ้วนมันผิดมากเหรอ คนอ้วนไม่มีหัวใจรึไง ออกัสเคยคิดไปจัดการกับพวกนั้นให้เราด้วยนะเพราะตอนที่พวกนั้นว่าเราออกกัสก็ได้ยินแต่เราบอกไม่ต้องเราไม่อยากมีปัญหากับใคร เจ้เค้กไม่รู้เรื่องนี้เพราะถ้ารู้รับรองพวกนั้นโดนเจ้กับพวกเพื่อนเจ้รุมตบแน่ๆที่มาว่าเราแบบนั้น
วันต่อมา.....
"สวัสดีครับแม่สวัสดีครับพ่อ" ออกัสยกมือไหว้ป๊ากับแม่เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ป๊ากำลังนั่งทานกาแฟส่วนแม่กำลังทำของว่างให้พี่ๆน้องๆคนอื่นๆที่ตอนนี้อยู่ห้องใครห้องมันมีแต่เราที่กำลังจะออกไปข้างนอกกับออกัส
"จะพากันไปไหนล่ะ" ป๊าวางถ้วยกาแฟแล้วก็ถามออกัส
"ไปดูหนังครับพ่อเสร็จแล้วจะพายัยหมูตะ...เอ่ออจะพาเนยไปกินปิ้งย่าง"
"กินบิงซูด้วยออกกัสอย่าลืมสิ><"
"จ้าาาาคุณลูกสาว"
"จุ๊บ รักแม่ค่ะ" เราจุ๊บแก้มแม่ก่อนจะเดินไปหาป๊า
"จุ๊บ รักป๊านะคะ" เราจุ๊บแก้มป๊าแล้วก็กอดป๊าแน่นๆป๊าได้แต่ส่ายหัวก่อนจะยกมือมาขยี้ผมเราจนเสียทรง
"อ้อนเก่งนะเรายัยหมูของป๊า"
วาตะ.....
ขณะที่เขากำลังแต่งตัวจะออกไปเรียนวายุน้องชายตัวแสบก็มาหาที่ห้อง
"เฮีย"
"อะไรของแกไอ้วายุ"
"มะวานผมคุยโทรศัพท์กับยัยเนย"
"แล้วไง"
"ยัยเนยถามหาเฮียด้วยนะ"
"แล้วแกได้บอกอย่างที่เฮียเคยบอกใช่ไหม"
เขารู้ว่าน้องชายคุยๆอยู่กับเค้กพี่สาวฝาแฝดของเนยเขารู้ว่ายังไงๆเนยก็ต้องถามหาเขาจากวายุเขาเลยให้น้องชายบอกความจริงทุกอย่างว่าเขาอยู่ที่นี่เขาเป็นยังไง
"อืมมม ผมก็บอกไปตามความจริงนั่นล่ะแล้วก็บอกว่าอยู่ที่นี่เฮียเป็นยังไง ยัยเนยถึงกับอึ้งพูดไรไม่ออกเลย ผมโคตรสงสารเลยว่ะ"
"ดี ถ้ายัยนั่นถามแกเรื่องเฮียอีกแกก็พูดอะไรก็ได้ที่จะทำให้ยัยนั่นเลิกสนใจเฮีย"
"ถามจริงเฮียไม่สงสารเหรอ ยัยเนยอ่ะรอเฮียมาตลอดเลยนะ"
"รออะไรไร้สาระ"
"เฮีย แล้วเดือนหน้าเฮียจะต้องกลับไทยไปคุยเรื่องหมั้นไม่ใช่เหรอ"
"เฮียไม่หมั้นไม่อะไรทั้งนั้นล่ะ"
"พ่อคงจะยอมหรอก"
"เฮียจะทำให้ยัยเนยนั่นเป็นคนขอยกเลิกงานหมั้นงานแต่งด้วยตัวเอง"
"ยัยเนยรักเฮียขนาดนั้นผมว่ายังไงๆก็ไม่มีทางสำเร็จ"
"แกก็คอนดู"
น้องเนย.....
หลังจากดูหนังจบออกัสก็พาเรามากินปิ้งย่าง
"ขอเซ็ทเนื้อชุดใหญ่2เซ็ทเลยนะคะพี่^^" เราสั่งพี่พนักงานที่มารับออเดอร์
"กินให้หมดนะสั่งมาอ่ะ"
"ไม่เชื่อฝีมือเราเหรอ"
"เชื่อดิ"
"^~^"
"เอ่ออ ว่าจะถามจบมอหกแล้วจะเรียนต่อที่ไหน"
"ยังไม่แน่อ่ะ อาจจะขอป๊ากับแม่ไปเรียนต่อเมกา"
"คิดว่าพ่อกับแม่จะให้ไป??"
"ก็ยังไม่ได้ขอหรอก แต่คาดว่าคงจะได้ไปเพราะเราจะไปเรียนกับพี่วาตะ"
"ใครคือพี่วาตะ"
"ว่าที่คู่หมั้นเราเองแล้วอีกไม่นานพี่เค้าก็จะกลับมา"
"........"
ออกัสเงียบไปเมื่อได้ยินเนยพูดว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว เขารู้สึกเจ็บแปลบในใจลึกๆ เขาได้แค่ยิ้มให้เธอเท่านั้น ยิ่งได้ฟังเธอพูดถึงเขาคนนั้นอย่างมีความสุขเขาก็ยิ่งเจ็บๆสุดๆ เขายอมรับ...เขาชอบเนยมานานแล้วแต่เพราะความที่เราเป็นเพื่อนกันมาเขาเลยไม่อยากจะบอกว่าเขาคิดยังไงกับเธอ ยัยหมูตอนของเขามีคนรักแล้วงั้นเหรอ....
- ผู้เขียน
