หนึ่งเดือนต่อมา......
ตอนนี้เรากับเจ้เค้กมาสมัครเรียนที่มหาลัยแห่งนึง เพราะป๊าบังคับให้เรียนที่ไทยไม่ยอมให้ไปเรียนเมืองนอก เราก็เลยต้องพับโครงการที่อยากจะไปเรียนกับพี่วาตะ....ขณะกำลังลงจากรถ
"ยัยเนยหมูตอน!!!"
"โอ๊ยยยจะตะโกนทำไมอายคนอื่นเค้าเห็นมั้ยมีแต่คนมอง" ออกัสตะโกนเรียกเรามาแต่ไกลจนทำให้ใครต่อใครหันมามองกันเป็นแถว
"ช่างดิจะสนใจทำไม"
"เธอไม่อายแต่เราอายนี่>< เรานั่งเท้าคางมองดูพี่วาตะหลับ ไม่รู้ว่านั่งอยู่นานแค่ไหนจนเริ่มรู้สึกง่วงเพราะบรรยากาศมันพาไป ห้องมืดๆกับแอร์เย็นๆ ทำให้เราเผลอฟุบหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
