วาตะ.....
คร่อกกกฟี่.... คร่อกกฟี่.... คร่อกกฟี่ ....
เสียงอะไรเหมือนใครมากรนแถวนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองจะต้องตื่นเดี๋ยวนี้และตอนนี้เพราะมันนอนไม่ได้ เสียงมันดังใกล้หูเขามากๆ เขาเอื้อมมือเปิดโคมไฟหัวเตียง
"เฮ้ยยยยยย ใครวะ!!!!" ใครมาฟุบอยู่ข้างเตียงของเขา ผีรึเปล่า เขารีบลุกออกจากเตียงและรีบเปิดไฟในห้องให้สว่างทันที
"ยัยเนย!!!!" แม่งมานอนในห้องเขาได้ยังไงวะ เขารีบเดินไปสะกิดแขน
"นี่ยัยอ้วน ตื่น!!"
"อื้มมม อย่ากวนน้องจะน้อนนน" ยัยหมูอ้วนพลิกหน้าหันมาอีกทาง พร้อมกับคราบน้ำลายที่เลอะเปื้อนผ้าห่มของเขาอีก โอ๊ยยยอะไรกันวะเนี้ย
"นี่!!!จะตื่นไม่ตื่นห๊ะ ไม่งั้นฉันจะเอาน้ำมาสาดนะตื่น!!!" เสียงเขาดังขนาดนี้แม่งยังไม่ยอมตื่น เห้ออ เขาไม่รู้จะทำไงเลยปล่อยไว้ให้นอนแบบนั้นแล่ะ
อย่าคิดว่าเขาจะทำตัวเป็นพระเอกสงสารนางเอกแล้วอุ้มขึ้นมานอนบนเตียง เขาไม่มีวันทำเป็นอันขาด ลองเขาอุ้มมีหวังหลังเขาได
