วาตะ....
เขากำลังเดินไปที่ห้องพักรับรองโดยให้นานะนั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของเขา ก่อนหน้านี้เขาได้โทรไปบอกพ่อกับมี๊ว่าเจนมาถึงไทยแล้วและตอนนี้ก็อยู่ที่นี่กับเขาพ่อกับมี๊ก็โล่งใจว่าเจนไม่ได้หายไปไหนจนหาตัวไม่เจอและตอนนี้ท่านทั้งสองพร้อมด้วยวายุแล้วก็เค้กพี่สาวฝาแฝดของเนยก็กำลังเดินทางกลับไทยพร้อมกันสี่คน
เขาตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเจนกำลังนอนหลับอยู่ที่โซฟาข้างๆ มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอวางอยุ่ใกล้ๆ เขาเดินไปใกล้ๆ แล้วก็นั่งลงที่โซฟาอีกตัว เขาไม่ได้ปลุกให้เธอตื่นเขาอยากให้เจนพักให้เต็มที่เพราะเธอคงเหนื่อยกับการเดินทางหลายสิบชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่ ถามว่าเขาสงสารมั้ยเขาสงสารสิก็น้องสาวเขาทั้งคน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้อารมณ์เธอเป็นแบบไหนจะดีหรือร้ายเขาเดาไม่ออกจริงๆ เวลาเธอนอนหลับก็เหมือนเด็กน้อยที่น่ารักไม่มีพิษมีภัยเป็นน้องสาวที่น่ารักแสนดีของพี่ชายอย่างเขา เขาจำมันได้ดีในวันที่พ่อกับ
