"มี๊กลับบ้านแย้ววว มี๊ๆๆๆ"
วิ่งมาละค่ะลูกสาวของเราได้ยินเสียงรถก็รู้ทันทีว่าแม่กับป้ากลับมาแล้ว
"อย่าวิ่งลูกเดี๋ยวล้มนะคะ" แม่เราก็วิ่งตามหลานสาวตัวน้อยออกมาเพราะนานะวิ่งไวมากเดินตามไม่ทันค่ะ
"คุงยายเดินช้าาาา นานะจะรีบไปหอมคุงมี้" ยังมีการหันไปพูดกับคุณยายอีกนะ เราได้แต่ส่ายหน้า
"คิดถึงแต่มี๊ไม่คิดถึงป้าเค้กเหรอคะนานะ วันนี้ป้าแวะเอาขนมเค้กที่ร้านย่าเล็กมาให้นานะด้วยน๊า" เจ้เค้กยกถุงขนมเค้กที่เราสองคนแวะไปที่ร้านอานัตตี้มาค่ะ อาฝากมาให้นานะเพราะรู้ว่านานะชอบ
"นานะคิดถึงป้าเค้กที่สุดเลยค่าา" พอเห็นขนมเค้กก็เปลี่ยนเป้าหมายพุ่งไปหาเจ้ดค้กทันทีหอมซ้ายหอมขวากันอยู่สองคนป้าหลาน ไม่ค่อยเห็นแก่กินเลยนะน้องนานะเนี๊ย
เราลืมบอกเรื่องนานะว่าเรามีนานะได้ยังไงทุกคนอาจจะงง คือหลังจากวันนั้นที่เรามีอะไรกับพี่วาตะเราก็มัวแต่เครียดไหนจะคิดเยอะคิดมากกับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจไป แม่ก็พูดว่าเราตัดสินใจเร็
