น้องเนย....
ตอนนี้บ้านพี่วาตะกลับกันไปหมดแล้วค่ะเว้นแต่พี่วาตะที่ยังไม่ไปเพราะเค้าบอกมีเรื่องจะคุยกับป๊าซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะคุยเรื่องอะไร เพราะเราขอตัวขึ้นมาข้างบนห้องอ้างว่าปวดหัว แต่ถ้าถามว่าอยากรู้มั้ยก็อยากรู้นะคะแต่ไม่แสดงออกเพราะเดี๋ยวแม่ก็คงขึ้นมาพูดให้ฟังเอง เราคิดว่าอาบน้ำเสร็จจะนอนพักแต่มันก็ข่มตาหลับไม่ลง มันกังวลพะว้าพะวงเรื่องพี่วาตะ เรานอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอนของตัวเองจนสักพักเราก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เราเลยรีบวิ่งไปเปิดอย่างรวดเร็ว แล้วก็เป็นไปตามคาด แม่เราเองค่ะท่านยิ้มให้เราก่อนจะจูงมือเรามานั่งที่เตียง
"น้องเนยเป็นไงบ้างลูก"
"ไม่เป็นอะไรค่ะน้องโอเค"
"แต่แม่ว่าน้องไม่โอเคเลยนะคะดูสินั่งหน้าเครียดอยู่แบบนี้ อยากรู้เรื่องพี่เขาใช่ไหม"
"เอ่ออ ก็ เอ่ออ ค่ะ" เราสารภาพกับแม่เพราะเราคงปิดบังท่านไม่ได้จริงๆ
"น้องยังรักพี่วาตะใช่ไหม" เราพยักหน้าแทนคำตอบ
"แล้วทำไมไม่ยอ
