ก้อนความรวดร้าวรื้นขึ้นกลางอกหญิงสาวในช่วงหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ญดารินเกลียดตัวเองที่ทำเฉยชาแม้ความเจ็บปวดเกาะกุมใจดวงน้อยไม่เว้นแต่ละวัน หลายต่อหลายครั้งการเผชิญหน้าปุรินไม่ง่ายเลยสำหรับเธอ
เขาเข้ามาอิทธิพลในบริษัทจนญดารินอยากยื่นใบลาออกให้รู้แล้วรู้รอด แต่เพราะต้องเลี้ยงปากท้องเลยไม่สามารถหนีปัญหาเหมือนเมื่อก่อนได้อีก เธอทำได้อย่างเดียวคืออดทน ปล่อยความชอกช้ำให้โหมกระหน่ำใส่ตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า
“แม่ขา” ทว่าในเรื่องเลวร้ายก็ยังมีความโชคดี ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มทันทียามเห็นลูกสาวตัวจิ๋ววิ่งดุ่มๆ อ้าแขนให้รับกอดจากทิศไกลๆ
“คิส คิส” คะนึงหาระบายยิ้มสดใสก่อนเอียงแก้มป่องและทำปากจู๋
“คิส คิสค่ะ เมื่อกี้วิ่งเล่นสนุกไหม” ญดารินลูบกระหม่อมบางจากนั้นก็จรดจมูกหอมแก้มเปียกชุ่มฟอดใหญ่ มือจั๊กจี้พุงป่องๆ ผ่านเดรสลายเดซี่เท่านั้นแหละคะนึงหาพลันหัวเราะออกมา ถ้าจะบอกว่าลูกสาวคือความสุขเดียวตอนนี้คงไ
