การหลบมารักษาแผลใจในจังหวัดเล็กๆ ทำให้สภาพจิตใจมุกรินดีขึ้นมาก แม้จะไม่ได้ทำอาชีพที่ตัวเองรักแต่การได้ลองอะไรใหม่ๆ ในชีวิตก็ทำให้เธอรู้สึกสนุกและลืมเรื่องของอาทิตย์ไปได้บ้าง ร้านอาหารของภาสกรไม่ได้ใหญ่แต่ก็ถือว่ามีผลประกอบการค่อนข้างดีหากเทียบกับค่าครองชีพและการกินอยู่ของคนในต่างจังหวัด การได้ช่วยภาสกรดูแลร้านอาหารจึงทำให้เวลาในแต่ละวันของเธอผ่านไปอย่างรวดเร็ว
แต่หลังจากที่อาทิตย์กลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้งคล้ายว่าชีวิตที่เงียบสงบก่อนหน้ากำลังจะมีคลื่นบางอย่างก่อตัวขึ้น
เกียรติได้ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตอยู่กับลูกสาว แต่เพราะไม่ต้องการให้มุกรินต้องมายุ่งยากหรือทุกข์ใจด้วยเรื่องของตนเอง เขาจึงปกปิดอาการป่วย และใช้ห้วงเวลาที่เหลือไม่มากนี้กลับมาทำหน้าที่ของพ่อเพื่อที่เขาจะได้นอนตายตาหลับ
“คุณมุกจะไม่ให้เขาเข้ามาในร้านจริงๆ เหรอคะ” เด็กในร้านคนหนึ่งหันมาถามมุกรินหลังจากมองออกไปหน้า
