อาทิตย์ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในเวลาต่อมา ทุกวินาทีที่อยู่ในห้องผ่าตัดจึงเป็นตายเท่ากัน แต่อาจเป็นเพราะยังไม่ถึงคราวเคราะห์ สุดท้ายการผ่าตัดที่ลากยาวหลายชั่วโมงจึงเป็นไปได้ด้วยดี
หลังจากพ้นขีดอันตรายดนุนัยก็พาอาทิตย์มารักษาตัวต่อที่กรุงเทพ โดยมีป้าจันทร์เป็นคนคอยดูแลสลับหมุนเวียนกับภูวเนศ มาคัส และทนายดนุนัยที่ต่างขยันมาอยู่เป็นเพื่อน ทำให้ร่างกายของอาทิตย์ดีขึ้นตามลำดับ ยกเว้นสภาพจิตใจ
“กูว่ามึงทำใจเถอะว่ะ คุณมุกเขาคงไม่กลับมาหามึงแล้วล่ะ” ตลอดเวลาที่อาทิตย์พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล มุกรินไม่เคยมาเยี่ยมแม้สักครั้ง ซึ่งพวกเขาก็เข้าใจได้เพราะสิ่งที่อาทิตย์ทำกับมุกรินมันร้ายแรงเกินกว่าจะได้รับการให้อภัย แต่ที่ภูวเนศต้องพูดไปแบบนั้นก็เพราะต้องการให้เพื่อนทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้
“ไอ้ภูพูดถูก มึงควรจะยอมรับความจริงได้แล้ว” มาคัสเห็นด้วย ถ้าขนาดนอนเจ็บปางตายอยู่โรงพยาบาลเป็นเดือนแต่มุ
