หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปตามเวลา อดีตเป็นสิ่งที่ไม่มีวันลบหายออกไปจากความทรงจำของใครได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปความทุกข์ในใจก็ย่อมได้รับการเยียวยา มุกรินเองก็เช่นกัน ความเศร้าเสียใจยังคงอยู่ในส่วนลึก ทว่าเรื่องราวดี ๆ ระหว่างเธอกับอาทิตย์สิ่งดี ๆ ที่เขาเคยทำมันเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอยังคงเก็บพ่อของลูกอยู่ในใจตลอดมา
ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว มุกรินยังคงทำหน้าที่ของการเป็นแม่ที่ดีให้กับสองแฝด ส่วนอาทิตย์ก็ยังอยู่ในร่มเงาของศาสนา นับจากวันนั้นทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีก มีเพียงข่าวคราวจากคนใกล้ชิดที่พอทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายยังมีความเป็นอยู่ที่ดี
“น้องหนึ่ง น้องสอง ไปล้างมือได้แล้วครับ แม่กับคุณย่าทำกับข้าวเสร็จแล้ว” มุกรินตะโกนบอกลูกชายฝาแฝดที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ในสนามหญ้า วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของป้าจันทร์ มุกริน อนงค์ ภาสกรพร้อมด้วยมัสยา จึงถือโอกาสมารวมตัวกันที่บ้านอัครราช ซึ่งตอนนี้ลูกของมุกรินเข้าเรียนชั้น
