มุกรินหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดู ดวงตาเรียวรีวูบไหวขึ้นมาทันที แม้วันเวลาจะผ่านมาหลายปีแต่เธอก็จำได้ว่าผู้ชายอายุราวยี่สิบต้นๆ ในรูปคือคุณลุงประภพของเธออย่างแน่นอน และผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันที่คุณประภพโอบกอดราวกับคนรักนั้น ก็คือแม่ของเธอ
เมื่อพลิกไปดูด้านหลังของรูปถ่าย ข้อความบอกรักหลังภาพก็ให้คำตอบแก่เธอ ว่าเพราะอะไรคุณประภพถึงได้ดีกับแม่ของเธอจวบจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต
“ไม่จริง…” เสียงแผ่วเบาเอ่ยออกมาพร้อมสายตาที่เชื่อมั่นในตัวของผู้เป็นแม่
“แล้วทำไมพ่อผมถึงต้องรับเลี้ยงคุณ ให้ทุกอย่างกับคุณแม้กระทั่งยัดเยียดคุณให้เป็นเมียผม ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้หญิงเลวๆ คนนึงที่แย่งสามีชาวบ้าน!”
“ไม่จริง! แม่มุกไม่ใช่คนแบบนั้น” ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปยังเจ้าของน้ำเสียงตวาดเมื่อครู่ แม้ว่า เกียรติ พ่อของเธอจะไม่ได้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี แต่เธอก็เชื่อว่าแม่ของ
