เช้าวันใหม่มุกรินลืมตาขึ้นมาในห้องอันแสนคุ้นเคย ตาที่บวมเพราะผ่านการร้องไห้มาทั้งคืนมองไปรอบ ๆ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นยังถูกจัดวางในที่ของมันอย่างเหมาะสม ดูเหมือนมีเพียงเธอเท่านั้นที่ไม่ควรจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องนี้
แม้การได้รู้ความจริงถึงเหตุผลที่คุณประภพรับอุปการะตัวเอง เหตุผลที่ได้เข้ามามีชีวิตสุขสบายอยู่ในบ้านอัครราชหลังนี้ และแม้จะรู้ว่าอาทิตย์เข้าหาเธอเพราะต้องการแก้แค้น ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็ไม่อาจทำให้มุกรินละทิ้งคำสั่งเสียที่คุณประภพย้ำก่อนตาย
หากหนี้บุญคุณที่คุณประภพมีต่อเธอสามารถทดแทนได้ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส หรือแม้แต่น้ำตาต้องแห้งเหือดจากการชดใช้แทนแม่ของเธอ มุกรินก็ยินดีหากทุกอย่างจะจบลงในชาตินี้
เจ้าของร่างบางหยัดกายลุกขึ้นจากพื้นเย็นเฉียบ ความจริงอันหดหู่ส่งผลให้มุกรินในตอนนี้เหมือนคนซมไข้ แต่ด้วยวันนี้เธอยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการ ดังนั้นจะมัวมานั่งจมอยู่กับความเสียใจไม่ได้
