@เช้าวันต่อมา > เหมยหลิน
ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อไปซื้อโจ้กร้านดังให้เฮียพีช ต่อคิวอยู่นานนับสามสิบนาที ท่ามกลางเสียงพูดคุยจอแจของผู้คนในร้าน และกลิ่นหอมของข้าวต้มร้อนๆ ที่ลอยฟุ้งกระตุ้นความหิวในตอนเช้า ฉันยืนลูบท้องเบาๆ แล้วหันไปมองนาฬิกาเรือนเล็กบนข้อมือ เวลากำลังไล่จี้เข้ามาทุกที ฉันรีบคว้าโจ้กมาแนบอกอย่างระมัดระวัง ก่อนจะบึ่งรถไปยังคอนโดของเขาโดยไม่ชักช้า ก่อนออกมาฉันโทรหาเขา แต่เขาไม่ได้รับสาย เสียงสัญญาณที่ดังเพียงไม่กี่ครั้งก่อนจะตัดไป มันทำให้ใจฉันเริ่มหวั่น ไม่แน่ว่าเขาอาจจะยังหลับอยู่ เพราะเมื่อคืนเขาบอกว่าไม่สบาย ปวดหัวมาก ฉันเลยยิ่งรู้สึกเป็นห่วงเขามากขึ้นกว่าเดิม ใจมันเริ่มกระวนกระวายเหมือนมีอะไรจุกอยู่ในอก
ฉันก้าวเท้าเร็วๆ อย่างใจร้อนขึ้นเรื่อยๆ ผ่านโถงทางเดินคอนโดที่ยังเงียบสงบในยามเช้า แสงแดดอ่อนส่องผ่านกระจกเข้ามาเป็นลำตัดกับเงาของฉันที่ทอดยาวไปตามพื้น หยุดยืนอยู่หน้าห้องเ
