“ลาก่อนค่ะ แลนดอน เพื่อนที่ดีของมดแดง” มดแดงกล่าวคำลาให้กับแลนดอน คงมีแต่แลนดอนเท่านั้นที่จะเศร้าใจกับคำลาของเธอ คุณเคคงไม่ต้องการ มดแดงจึงไม่มีมันบนบทความสองบรรทัด คำว่าลาก่อน เพราะสำหรับคุณเคแล้วชาตินี้เขาคงไม่อยากเห็นและเจอเธออีกแน่ๆ มดแดงเดินเข้าไปในส่วนผู้โดยสาร เธอหันกลับมาโบกมือให้กับแลนดอนอีกครั้ง “...ลาก่อน แอลเอ”
เครื่องบินพาณิชย์ขนาดใหญ่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าออกจากท่าอากาศยานนานาชาติ ลอสแอนเจลิสมุ่งสู่ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ มดแดงปาดน้ำตาของตัวเอง คงมีแต่ในนิยายหรือในละครเท่านั้นที่คนรักกันจะมาทันเวลาก่อนที่จะจากกันแบบนี้
ณ ท่าอากาศยานนานาชาติโทรอนโต เพียร์สัน เค-วอลลิส แม้จะอดนอนและร่างกายอ่อนเพลีย แต่ก็ไม่ทำให้ความน่ามองในตัวเขาหายไปเลย ดวงตาหลังกรอบแว่นตาดำสอดส่องมองคนที่ถูกส่งมารับเขาที่สนามบิน
เค-วอลลิส ลงจากรถเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าโรงพยาบาล สองขาก้าวอย่างมั่นคง เค-
