ณ ห้องพักฟื้นของผู้ป่วย เมษากำลังสนใจกับหนังสือในมือ เกี่ยวกับการบริหารการโรงแรม ในขณะที่เคลย์ตันกำลังให้พยาบาลล้างแผลให้ตามปกติ
เคลย์ตันย้ายสายตาสลับไปมาระหว่างจอทีวีที่กำลังเปิดข่าวทั่วๆไปตามเวลาท้องถิ่นที่มีการรายงานตามปกติ กับร่างบางของเมียสุดที่รัก ที่ไม่เสียสมาธิกับสายตาของพยาบาลที่เข้ามาทำแผลที่แอบชำเลืองมองเมษาเป็นระยะๆ ก็จะไม่ให้พยาบาลเขาสนใจใคร่มองเมษาอย่างไรกันเล่า ไม่ใช่เพราะความสวยเฉียบขาดของเมษาแน่ๆที่เรียกสายตาของพยาบาล แต่นั่นเพราะจุดแดงเป็นจ้ำๆ บนตัวของเขาต่างหาก
ทั้งเคลย์ตันและเมษา ต่างก็ไม่รู้สึกอะไรต่อแววตาสงสัยของพยาบาลแม้แต่น้อย และแล้วช่วงเวลาที่เคลย์ตันรอคอยก็มาถึงเสียที เมื่อพยาบาลล้างแผลเขาเรียบร้อย
“คนไข้ไม่เป็นอะไรนะคะ?” พยาบาลอดไม่ได้สินะที่ต้องเอ่ยถามไปในที่สุด และเสียงที่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้เมษาเงยหน้าขึ้นมา สายตาแน่นิ่ง สีหน้าไร้ความรู้สึกจับ
