@2 ชั่วโมงต่อมา
"ฟื้นแล้วเหรอชะนี..... : กัสจังกับแพตตี้เดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยทักทายเพื่อนรักที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียงผู้ป่วย
"เป็นยังไงบ้าง...ดีขึ้นหรือยัง : แพตตี้
"อืม...แต่ยังปวดหัวอยู่นิดหน่อย...
"หนูปวดหัวเหรอ...ทำไมไม่บอกเฮียละครับ เฮียตามหมอมาดูอาการให้ดีไหม
".......... คะนิ้งยังคงเงียบ ไม่มีเสียงพูดหลุดออกมาจากปากเธอเลยสักคำ
"..น้องคะนิ้ง..พี่ซื้อผลไม้มาฝาก ขอให้หายป่วยเร็วๆนะครับ : ไฟเพลิง
"ขอบคุณพี่เพลิงมากนะคะ
คะนิ้งกล่าวขอบคุณไฟเพลิง ในขณะที่โอโซลได้แต่ทำหน้าเศร้าเป็นหมาหงอย คนเป็นน้องพูดคุยกับทุกคน ยกเว้นเขา มิหนำซ้ำยังทำเมินเหมือนดั่งเขาไม่มีตัวตนเป็นเหมือนอากาศที่ล่องลอยไปมาอยู่รอบตัว
"พรุ่งนี้หมออนุญาตให้มึงออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ จะได้กลับบ้านแล้ว : แพตตี้
"ก็ดี..เบื่อกลิ่นโรงพยาบาลจะแย่
"มึงรีบๆหายเลยนะ จะได้ไปเรียนด้วยกันเหมือนเดิม กูเบื่อหน้าอีแพตจะแย่ : กัส
