หลังจากกินข้าวเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยที่สกาวเองก็ไม่ได้สงสัยหรือถามต่อเกี่ยวกับอาการ ซึ่งเธอรู้อยู่แล้วว่าดาวนั้นไม่ได้คบหาอยู่กับใคร
หลายวันผ่านไป
สถาบันสอนภาษา
"มึงได้ไปหาหมอหรือยัง" สกาวยังคงถามไถ่อาการ "วันนั้นอ้วกแตกกลางร้านกับข้าวซะงั้น"
"ไปมาแล้วหมอบอกว่ากูเป็นกระเพาะ มึงไม่ต้องห่วงนะตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ"
"ถ้ามึงมีอะไรไม่สบายใจพูดกับกูได้นะ มึงรู้ใช่ไหมว่ากูมีมึงเป็นเพื่อนแค่คนเดียว"
"อืมมม รู้สิ กูรักมึงมากนะ"
"กูก็รักมึงเหมือนกัน"
เพียงชั่วครู่อาจารย์ผู้สอนก็เข้ามาในรายวิชา ปรากฏว่าเป็นอาจารย์เชน เขาถือไม้เรียวเข้ามา แม้จะดูเหมือนบุคลากรยุคเก่าที่ใช้ความรุนแรง แต่การเรียนการสอนของเขาจริงจังหนักแน่น
ไม่มีนักศึกษาคนใดกล้าแหกกฎ
หัวหน้าชั้นเรียนแจกกระดาษทำรายงาน แต่ของสกาวถูกแนบข้อความบางอย่าง เธอจ้องมองไปยังด้านหน้าเห็นอาจารย์เชนกำลังจดจ้องด้วยสายตา
