บทที่10.สิ้นคิด

1008 คำ

ทุกอย่างชุลมุนวุ่นวาย สักพักก็มีใครเดินออกมาจากห้องน้ำ ปรากฏว่าเป็นผู้อำนวยการสถาบัน "นี่มึงมาขายตัวให้ ผอ. เหรอ"สกาวตาโตจ้องมองหน้าเพื่อนสลับกับผู้อำนวยการ "มึงคิดอะไรของมึงเนี่ยอีดาว เงินไม่พอใช้ทำไมไม่บอกกู" "ทางบ้านญาติของกูมีปัญหา กูไม่อยากพึ่งมึงไปตลอดชีวิตหรอกนะ ก็เลยไปถามเจ๊ว่ามีงานอะไรไหม เขาบอกว่างานนี้ก็แค่นอนเฉยๆ สบายๆ แล้วก็ได้เงินเลย" "มึงสิ้นคิดอย่างนี้เลยเหรอ!!" "กูเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ผู้ชายคนแรกที่กูมาขายให้ดันเป็นผู้อำนวยการค็อป กูก็ลำบากใจเหมือนกันนะ" ดาวยืนก้มหน้าน้ำเสียงเริ่มสั่นเครือสะอึกสะอื้น เพราะค็อปเป็นคนส่งภาพให้เชน ก่อนที่ทั้งหมดจะออกจากม่านรูดไปนั่งอยู่ร้านกาแฟ "กูเพิ่งรู้ว่ามึงชอบซื้อกิน" เชนเปิดประเด็น ค็อปตอบโต้ "มันก็มีมั่งกูเป็นผู้ชายโสดที่ขี้เหงาไง" "มีแต่คนมาชอบ แล้วมึงปฏิเสธทำห่าอะไร" "กูไม่อยากจริงจังกับใครมึงก็รู้" "มึงก็เลยมาซื้อกิน แต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม