๓๙
รชานนท์รับฟังบทสนทนาที่บังเอิญเข้ามาได้ยินทุกประโยคพอดิบพอดี
เขาชอบในความเด็ดเดี่ยวของกระต่าย ชอบที่เธอเด็ดขาด ไม่ยื้อ ไม่รั้ง ไม่ฟัง ไม่แสดงออกว่าหูเบา เธอไม่แสดงออกถึงความโกรธที่มีต่อเขาเลยสักนิด
ภาพที่หลุดออกมามันโดดเด่นและชัดเจนถึงขนาดนั้น มันสามารถทำให้คนเข้าใจผิดได้ แปลกดีเหมือนกันที่มันทำอะไรผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอไม่ได้เลย
"ผมมาช้าเกินไปไหม พอดีโทรมาแล้วคุณไม่รับสาย" รชานนท์สาวเท้าเข้าใกล้ ตรงเข้าประชิดตัวกระต่าย แสดงออกชัดเจนว่าเขาและเธอเป็นอะไรกัน
อาจจะไม่ใช่แค่เขาที่รู้ว่าทำไมต้องหวง แฟนเก่าของเธอที่พยายามตามง้อ เพื่อปรับความเข้าใจ บางทีมันก็อาจจะรู้เช่นกัน
ผู้หญิงที่ดีจริง จะมีแต่ผู้ชายที่วิ่งเข้าหาเอง
"นางยังกินไม่อิ่มเลยค่ะ อาหารพึ่งจะมาเสิร์ฟแท้ๆ แต่โดนมารผจญเสียก่อน" จามจุรีกระซิบบอกเสียงเบา ไม่ลืมที่จะหันกลับไปบิดปากมองแฟนเก่าของเพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้
"มีอะ
