๔๐
"เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม"
"ขะ เข้าใจค่ะ" มุมปากของคนฟังผุดรอยยิ้มจางๆ ขึ้นมาทันที
"เข้าใจแล้วก็ถอยออกไปสิคะ"
"ไม่เอาอ่ะ อยากอยู่แบบนี้ก่อนมากกว่า ได้ไหมครับ"
"อ้อนเอาอะไรคะ วันนี้มีแค่กะหล่ำปลีผัดน้ำปลา ไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านี้หรอกค่ะ"
"เหมือนว่าจะมีอยู่นะ..." คนที่พยายามข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นหันกลับมาจ้องมองที่ใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้ง
รอยยิ้มบนมุมปากของเขาทำหัวใจของเธอเต้นหนัก กระต่ายพยายามจะปลดมือหนาของอีกคนที่วางสัมผัสอยู่กับต้นขาขาวให้ออกห่าง แต่แทนที่เขาจะชักมือกลับ เขากลับเลือกที่จะลูบไล้ฝ่ามือไปตามต้นขาของเธอแทน
"พะ พี่นนท์..."
"ของที่อร่อยกว่ากะหล่ำปลีผัดน้ำปลา เห็นว่าจะเป็นคนทำกะหล่ำปลีผัดน้ำปลานะครับ"
"ไม่เล่นค่ะ ต่ายหิว"
"ผมก็หิว..." ไม่ทันได้เอ่ยปากถามด้วยซ้ำว่าเจ้าของคำพูดหิวอะไร เรียวปากร้อนแนบชิดลงมาบนเรียวปากอวบอิ่ม ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้ก่อนจะป
