“ทำใจดีๆ เอาไว้นะ ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน” เขาบีบมือเธอเอาไว้ นิ่มนาราหอบหายใจรุนแรง ปวดท้องอย่างที่สุด
“ถึงโรงพยาลแล้ว หายใจเข้าออกลึกๆ นะ” สุดเขตบอกภรรยา ถึงมือหมอเขาก็เบาใจไปเปราะหนึ่ง แต่ยังลุ้นให้เธอคลอดอย่างปลอดภัย เพราะหมอที่ทำคลอดเป็นญาติของเขาเอง
เขาเข้าไปให้กำลังใจภรรยาในห้องคลอดด้วย เธอไม่ได้ผ่าคลอดแต่เลือกคลอดเองตามธรรมชาติ เขาบีบมือ ช่วยเธอเบ่งคลอด เหมือนหมอและพยาบาลคนอื่นๆ
“หัวเด็กโผล่แล้วค่ะ”
“นิ่มจ๋า... ฉันรักเธอที่สุดเลยคนดี” คำกระซิบของสามีทำให้นิ่มนารา กัดฟันเบ่งคลอดอีกครั้ง ก่อนที่เสียงของเด็กทารกจะร้องลั่น
“ได้ผู้หญิงค่ะ” เสียงของพยาบาลทำให้นิ่มนาราน้ำตาซึม เธอหมดแรงแต่หัวใจอิ่มเอมมีความสุข
สุดเขตเห่อลูกหนักมาก แต่ไม่เท่าคุณสุดหทัยที่อยากได้หลาน เขาเลยให้คุณย่าจัดการอาบน้ำให้ลูกเสียเองเพราะท่านยังแข็งแรงอยู่ เขาก็มาดูแลภรรยา
“หนูนิ่มแข่งยังไม่ทันจบเลยค่ะพี่เขต
