"เดียร์น่า..."
"ฮะ" เสียงฉันหันไปมองหน้าขานตอบรับกลับน้ำขิงที่นั่งหันมาเอ่ยเรียกฉันขึ้น
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
"หื้อ?"
"ทำไมเธอดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่เลย เป็นมาสักพักแล้วเนี่ย" ทันทีที่น้ำขิงพูดจบ ฉันก็ชะงักเงียบไปอย่างไม่รู้จะตอบยังไง เพราะสิ่งที่กำลังเข้ามาอยู่ในหัวของฉันตอนนี้ก็คือเรื่องราวเกี่ยวกับพี่ชายยัยน้ำขิงนี่แหละ ฉันแค่กำลังสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่เข้าสอนในวันนี้ทั้งที่เขาเองเป็นคนขับรถมาส่งฉันถึงหน้ามหา’ลัย แถมดูเหมือนว่าเขาเองก็ตั้งใจที่จะเข้าสอนเซกฉันในวันนี้...
ทำไมถึงได้มีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นยังไงไม่รู้นะ
"นี่! ทำหน้าเครียดกว่าเดิมแล้วเนี่ย เป็นอะไรหรือเปล่า" น้ำขิงยังคงมองหน้าถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย
"อืมมม ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่...คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย" ฉันเลี่ยงตอบกลับคนด้านข้างไป
"หน้าเครียดขนาดนั้นอะนะ?"
"ใช่ เพราะมันเป็นเรื่องที่ต้องใช้การตัดสินใจอย่างหนัก"
"หื
