ตอนที่ 2
1224 คำ
(หลายเดือนก่อน)
“โอมขอโทษนะพระพาย โอมคิดกับพระพายแค่เพื่อนจริง ๆ”
เหมือนหนามแหลมนับร้อย ทิ่มลงตรงกลางหัวใจของฉัน เพราะคำปฏิเสธที่ออกมาจากปากของคนที่ฉันแอบรักมาเนิ่นนาน ความรู้สึกที่เขามีให้ฉัน มีเพียงแค่คำว่าเพื่อนคำเดียวเท่านั้น ที่ฉันสารภาพรักกับโอมในวันนี้ ก็เพื่อให้เขาได้รับรู้ ถึงความรู้สึกที่ฉันเก็บไว้ภายในใจของฉันมาตลอดหลายปี แต่แล้ววันนี้ ฉันกับต้องมาผิดหวังกับความจริงที่ว่า
'เราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น'
“พระพายเข้าใจแล้ว พระพายจะไม่ฝืนใจโอม พระพายจะไม่ทำให้โอมลำบากใจนะ”
ฉันพูดออกไปอย่างกล้ำกลืนฝืนทน น้ำตาที่กำลังเอ่อล้น ทำให้ฉันต้องรีบหันหลังให้กับเขา แล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
หลายวันหลังจากนั้น ฉันใช้เวลาอยู่กับตัวเองคิดเรื่องเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา ปล่อยเวลาให้ผ่านพ้นไปแบบไร้ค่า ไม่แม้แต่จะเล่าหรือเอ่ยให้ใครฟัง นอกจากพี่สาวสุดที่รักอย่างพี่พระแพง
“พระพาย เลิกเศร้าได้แล้ว”
“พี่พระแพง” ฉันเรียกชื่อพี่สาวด้วยสุ้มเสียงสั่นเครือ
พี่พระแพงเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของฉัน พี่ทั้งสวยและเซ็กซี่ดีพร้อมทุกอย่าง ผิดกับฉันราวฟ้ากับเหว เราอยู่ด้วยกันสองคนพี่น้องอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก
เราทั้งสองเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ฉันอายุ 4ขวบ และพี่พระแพงอายุ 9ขวบ หลังจากที่พ่อกับแม่จากเราไป ทรัพย์สมบัติที่เรามีก็เริ่มลดน้อยลง เพราะเราต้องขายมันเพื่อเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว รวมถึงค่าเล่าเรียนของพี่พระแพงด้วย
แต่ตอนนี้ฉันอายุ 23ปี เรียนจบปริญญาตรีแล้ว ด้วยการส่งเสียจากพี่สาวคนเก่ง ส่วนพี่พระแพงอายุ 28ปี พี่เปรียบเสมือนเสาหลักของครอบครัว
พี่คอยดูแลฉันในทุกเรื่องไม่ให้ขาดตกบกพร่องใด ๆ และยังมีอีกคน ที่ไม่เคยทอดทิ้งพวกเราไปไหน นั่นก็คือ นมอร แม่นมของฉันเอง แม้เราจะเหลือกันแค่สองคนพี่น้อง แต่นมอรก็ไม่เคยทอดทิ้งเรา
นมอรสอนฉันทำขนมหวานและอาหารไทยหลายอย่าง จนฉันเก่งและชำนาญในการทำอาหารทุกประเภท เราเปิดร้านขนมเล็ก ๆ เป็นกิจการครอบครัว มีออร์เดอร์มากมายไม่เคยขาด ทำให้เรามีรายได้ส่วนหนึ่งมาจากร้านขนม
ความที่ฉันใกล้ชิดนมอรมาตั้งแต่เด็กทำให้ฉัน ได้รับบุคลิกเฉิ่ม ๆ เชย ๆ จากนมอรมาเป็นของแถม ต่างจากพี่สาวของฉัน ที่เป็นสาวเซ็กซี่ มีความมั่นใจและเก่งในทุกเรื่อง
“ลุกขึ้นมา แล้วเก็บของไปกับพี่”
“ไปไหนคะ พระพายไม่อยากไป”
“พี่ก็จะพาน้องไปเที่ยวทะเลด้วยนะสิ จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นหมาหงอยอยู่อย่างนี้ ความรักน่ะ มันมีอะไรอีกมากมายให้เรียนรู้ แค่อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ยังไม่ถือว่ารู้จักความรักดีพอหรอกนะ”
พี่พระแพงพยายามตักเตือนฉันอยู่เสมอ อะไรที่ฉันไม่รู้และไม่เข้าใจ พี่พระแพงจะเป็นครูคนแรกที่คอยสอนฉัน ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นความทุกข์หรือความสุข เราสองพี่น้องต่างก็ร่วมเผชิญมันมาด้วยกัน ฉันจึงไม่เคยมีเรื่องปิดบังพี่สาวเลย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
“พระพายควรทำยังไงคะ พี่พระแพง”ฉันขอคำแนะนำจากพี่สาว
“ไปเก็บของ แล้วไปเที่ยวกับพี่” พี่พระแพงพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
หลังจากนั้นฉันก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าตามพี่สาวมาอย่างว่าง่าย เราเดินทางมาถึงทะเลแห่งหนึ่ง ที่มีหาดทรายสีขาว ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา น้ำทะเลใสสะอาดน่าเล่น บรรยากาศโดยรอบ รายล้อมไปด้วยธรรมชาติที่สวยงาม
พี่พระแพงบอกว่า ทะเลแห่งนี้คือที่ตั้งรีสอร์ตของ คุณพยัคฆินทร์ กิจไพศาล หรือ พี่เสือ เพื่อนสนิทในกลุ่มของพี่พระแพง เขาเป็นทายาทนักธุรกิจด้านการท่องเที่ยว ที่มีกิจการมากมายหลายที่ รวมถึงที่แห่งนี้ด้วย
ฉันเคยเจอเขาครั้งหนึ่ง สมัยที่พี่พระแพงเรียนอยู่ปีสอง เขาเป็นคนรูปร่างหน้าตาดี ตัวสูง หุ่นสมาร์ต เพอร์เฟคตั้งแต่หัวจรดเท้า
แต่สายตาดุดันและคำพูดที่หยาบกระด้างของเขา มันช่างขัดกับรูปร่างหน้าตาเสียจริง ฉันมักถูกเขาเรียกว่า ‘ยัยเฉิ่ม’ เพราะเขาบอกว่าฉันชอบใส่อะไรเฉิ่มๆ เชย ๆ และยังมีคำพูดอีกหลายคำที่เขาชอบพูดให้ฉันอับอายอยู่เสมอ เพราะเหตุนี้ฉันเลยไม่ค่อยชอบหน้าเขาสักเท่าไหร่
“เฮ้ย! พระแพงทางนี้”
เสียงเรียกจากเพื่อนพี่พระแพงอีกคน นั่นก็คือพี่ เบญจมาศ หรือ พี่เบญ นั่นเอง
“เบญ แล้วทุกคนล่ะ มากันครบยัง” พี่พระแพงถามขึ้น
“มาครบแล้ว” พี่เบญตอบพลางมองมาที่ฉัน
“เฮ้ย! น้องพระพายใช่ไหม มาเที่ยวด้วยเหรอ...ดีจัง” ฉันส่งยิ้มให้พี่เบญ และพยักหน้าเป็นคำตอบ
“เข้าไปข้างในกัน ทุกคนรออยู่” พี่เบญพาฉันกับพี่พระแพงเดินเข้าไปข้างใน
บ้านหลังที่เรามาพัก คือรีสอร์ตส่วนตัวของพี่เสือ บ้านหลังนี้อยู่ติดกับชายหาด และแยกออกมาจากรีสอร์ตใหญ่ ที่มีไว้สำหรับรองรับนักท่องเที่ยว
ส่วนที่นี่คือพื้นที่ส่วนตัวของพี่เสือ เขาจึงเลือกที่จะพาเพื่อน ๆ มาเที่ยวพักผ่อนอย่างสำราญใจ บ้านหลังนี้ดูเป็นส่วนตัวและหรูหรามาก ชายหาดก็สวยบรรยากาศรอบ ๆ ก็ดี และไม่มีผู้คนพลุกพล่านในเขตนี้เลย
“อ้าว! พระแพงมาแล้วเหรอ แล้วนั่นใครน่ะ”
พอเราก้าวเท้าเข้ามาถึงห้องรับแขก ก็เจอกับทุกคนที่นั่งรออยู่ข้างใน และคนแรกที่ทักเราก็คือพี่ อรรถชัย หรือ พี่อรรถ นั่นเอง
“อรรถ นี่น้องฉันเองพระพายไง นายเคยเจอแล้วนี่ ใช่ไหม?”
ลืมบอกไป ว่าฉันเคยเจอพี่อรรถพร้อมพี่เสือ
“อ๋อ...น้องพระพาย พี่จำได้แล้ว ที่ตัวเล็ก ๆ ผมสั้น ๆ ชอบใส่กระโปรงยาว ๆ น่ารัก ๆ ตอนที่เจอกันคราวก่อนน่าจะช่วง ม.ปลายใช่ไหม”
เหมือนเขาจะจดจำภาพสมัยก่อนของฉันได้ดีจัง ฉันจึงส่งยิ้มให้พี่เขาเป็นการทักทาย
“เออ คนนั้นแหละ” พี่พระแพงตอบแทนฉัน
“ส่วนนั่น พี่คามินจ้ะ” ฉันหันไปยิ้มให้พี่คามินตามที่พี่สาวแนะนำ
“ดีจ้า สาวน้อย” พี่คามินตอบพลางยิ้มกริ่ม
“และนั่น พี่เสือและพี่อัญ แฟนพี่เสือ”
ฉันหันไปตามพี่พระแพงแนะนำ และส่งยิ้มให้กับพี่อัญชลีที่หันมายิ้มให้ฉันก่อน และอีกคนคือพี่เสือคนที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าฉันด้วยซ้ำ
- ผู้เขียน
