"คุณป้าก็เคยเลี้ยงแมวด้วยเหรอคะ" ยัยตัวเล็กถามขึ้นอย่างสงสัย
"นานแล้วล่ะลูก ตาเสือน่าจะเรียนอยู่ชั้นป.6มั้ง แมวมันหลงเข้ามาแม่ก็เลยเลี้ยงไว้ พี่เขาก็รักและเอ็นดูมัน อยู่ๆ วันนั้นเสือก็อุ้มมันคลอเคลียกัน แล้วผื่นก็ขึ้นทั้งตัวเลยแต่ตอนนั้นมากกว่านี้ แพ้ถึงขั้นหายใจไม่ออกเพราะมันลามไปถึงโพรงจมูก หลอดลม ตาเสือหมดสติไปเลยนะ แม่กลัวมาก เลยเอามันไปให้คนอื่นเลี้ยง" ยัยตัวเล็กนั่งฟังอย่างอยากรู้ ก่อนจะหันมามองหน้าผม แล้วทำหน้ารู้สึกผิด
"งั้น...พระพายจะเอาเจ้าวุ้นใสไปหาเจ้าของใหม่แล้วกันนะคะ" ยัยตัวเล็กทำหน้าหงอย ๆ จนผมเองยังรู้สึกสงสาร ที่จริงผมชอบแมวมากนะ ถ้าไม่มีอาการแพ้ขนของมัน ผมก็ทาสแมวดี ๆ นี่เอง เจ้าวุ้นใสเองมันก็น่ารักง่องแง่ง เหมือนเจ้าของมันน่ะแหละ จะเลี้ยงไว้ก็คงไม่เป็นไรมั้ง
"ไม่ต้องหรอก อยากเลี้ยงก็เลี้ยงไปดิ อย่าให้มันขึ้นมายุ่งกับพี่ก็พอ ทาสแมวอย่างเธอเอาไปให้คนอื่น แล้วก็คงมานั่ง
