[ก๊อกๆๆ...]
"พี่กลางมาทำอะไรที่นี้ครับ"
คนิตเห็นรถพี่ชาย จอดสตาร์ทเครื่องยนต์อยู่ใต้ถุนอาคารโรงพยาบาลเลยเดินเข้ามาดู และก็เห็นพี่ชายนั้งอยู่ในรถจริงๆ ภาคินเอากระจกลงอย่าง เลี่ยงไม่ได้
"เปล่าหรอกฉันกำลังจะกลับนะ"
"อ่าวว..แล้วมาทำไมครับหรือว่ามาหาพี่ใหญ่"
"อืมม..ไปก่อนนะมีธุระ"
แล้วภาคินก็ขับรถออกไป
"อะไรของเขา"
คนิตบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปบนตึก
และบังเอญเจอกับราเชนหน้าห้องฉุกเฉินพอดี
"อ่าวว...พี่ใหญ่ไปหาพี่กลางมาหรอครับ ว่าแต่มีอะไรกันหรือป่าวครับร้อยวันพันปีพี่กลางไม่เคยมาที่นี้สักที"
ราเชนขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินน้องชายถาม
"ภาคินมาหรอ"
"ก็ใช่นะสิครับ ผมเห็นอยู่ที่ลานจอดรถ อ่าวว..แล้วพี่กลางไม่ได้มาหาพี่ใหญ่หรอครับ"
ราเชนส่ายหน้า แล้วก็ยิ้มออกมา
"แต่ฉันรู้ว่ามันมาหาใคร"
"ใครหรอครับ"
"ตามมาสิ"
ราเชนเดินนำคนิตเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
"น้องพรีมเป็นไรครับเนีย"
"พี่คนิตสวัส
