"ไปไหนมาคะ" อาชิเดินเข้ามานั่งพิงหัวเตียงข้างๆ ชะเอมที่นอนคว่ำลืมตาแป๋วอยู่บนเตียง
"ไปคุยกับพ่อแทน ตื่นแล้วทำไมยังไม่ลุกไปอาบน้ำ หืม?" เขาก้มลงมาจูบที่ขมับบางอย่างแผ่วเบา
"นอนรอพี่อาชิมาอาบให้" ชะเอมเลื่อนตัวไปนอนหนุนตักแกร่ง มือเล็กยกขึ้นกอดเอวสอบอย่างออดอ้อน อาชิก็ยกมือขึ้นมาลูบผมเธอ
"ตื่นมาก็อ้อนเลยนะ" เขาบอกก่อนจะก้มลงไปหอมที่หัวเธอ
"แล้วอ้อนได้ไหม?"
"เอมอ้อนพี่ได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว"
"พี่อาชิรู้ไหมว่าเมื่อคืนที่เอมร้องเพลง เอมคิดอะไรอยู่"
"คิดอะไร?"
"คิดว่าสายฟ้าคือพี่อาชิไง"
"ทำไม?"
"เพราะตอนที่เอมซ้อม อาจารย์ต้องการให้เอมมองสายฟ้าเหมือนคนรัก แต่เอมทำไม่ได้ อาจารย์ก็เลยให้เอมมโนภาพขึ้นมาเป็นคนที่เอมรัก แล้วคนที่เอมรักก็คือพี่อาชิไง" เธอนอนคว่ำท้าวคางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมที่กลายเป็นสีแดงระเรื่อพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
"พี่ก็รักเอม" พูดจบเขาก็ก้มลงมาประทับจูบที่ริมฝีปากบาง แล้ว
