ตอนเย็นพ่อเลี้ยงดินก็มาพาเธอไปซื้อของในตัวเมืองตามคำสัญญา ยาหยีดีใจมากที่เขาไม่ลืม เหมือนครั้งก่อน เธอรีบบอกหมูหวานด้วยความดีใจแอบให้หมูหวานเรียกเขาลับหลังว่า’พ่อ’ เพราะเธอเป็นแม่ยังไงล่ะ
“ห้ามดื้อนะ ห้ามข่วนโซฟาด้วย ไม่งั้น เราสองคนได้นอนนอกบ้านแน่”
เธอกำชับหมูหวานอีกทีก่อนออกจากบ้าน ซึ่งเจ้าแมวน้อยก็รับคำ แต่ตาใส ไม่รู้จะทำตามที่เธอสั่งแค่ไหน
ระหว่างที่เธอไป มีเพียงความเงียบที่ปกคลุมไปที้งรถ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด พอถึงร้านขายอาหารสัตว์ เธอนึกว่าเขาจะทิ้งเธอไว้ที่นี้ และไปทำธุระ แต่ปรากฏว่าเขาลงมาด้วยกับเธอ และมาช่วยเลือกของให้หมูหวานด้วย ทำเอาเธอยิ้มแก้มปริ ปากแข็งแต่ที่จริงก็แอบเอ็นดูแมวเธอไม่น้อย
เวลานี้เป็นเวลาที่ยาหยีมีความสุขมาก จนฉายชัดออกมาทางแววตา เพราะพ่อเลี้ยงไม่ได้ว่าอะไรเธอเลย กลับตามใจเธอทุกอย่างเขาเพียงแต่ช่วยถือของ ตามหลังเธอเหมือนคู่รักที่มาช่วยกันซื้
