ผ่านไปกว่าห้านาทีที่เธอปล่อยให้เขาสวมกอดอยู่แบบนั้น
ลูกแก้วหลับตาแน่น ก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้า ๆ และยกมือผลักอกหนาออกเบา ๆ ชายหนุ่มยอมผละออกมา
เขาสบตากับเธอ...ในดวงตาของลูกแก้วเต็มไปด้วยความเย็นชาทว่าอ่อนแออยู่ลึก ๆ
“แก้วกลับก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง—”
“ไม่ต้องค่ะ แก้วกลับเอง”
“...”
ก่อนร่างบางจะหมุนตัวออกจากห้องนี้ไป เธอออกจากเพนท์เฮ้าส์นี้ไปแล้ว ร่างสูงถอนหายใจออกมา ก่อนเขาจะหย่อนร่างกายลงนั่งบนเตียงของตัวเอง
นัยน์ตาวูบไหวเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย
23.30 น.
ตกกลางคืน ลูกแก้วนอนไม่หลับ เธอนอนมองเพดานและเอาแต่คิดเรื่องราววันนี้
ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินไปได้ด้วยดี แต่สุดท้ายก็เจอแต่เรื่องร้าย ๆ ลูกแก้วคิดว่าจะได้ติวเตอร์ที่เก่งอย่างอานนท์มาทำงานด้วยกัน ทว่ามันกลับตาลปัตร อีกฝ่ายเป็นอาชญากรคนหนึ่งก็ว่าได้ หญิงสาวถอนหายใจออกมา
‘ไม่ต้องโทษตัวเอง ไม่รู้ ก็เท่ากับว่าไม่ผิด’
‘มันไม่ใช่คว
