ทั้งๆ ที่เตรียมตัวเตรียมใจมาแล้ว แต่พอต้องเผชิญหน้ากับจักรินเข้าจริงๆ หล่อนถึงกับสั่นเทาราวกับลูกนก เรี่ยวแรงที่จะก้าวเท้าแทบไม่หลงเหลืออยู่เลย
แม็กซิมัสรับรู้ได้ถึงความเคร่งเครียดของคนตัวเล็กที่ตัวเองกุมมือเอาไว้ เขาปรายตามองหล่อนอย่างเป็นกังวล หรือว่าเขาตัดสินใจผิดพลาดกันนะ เรื่องที่ให้จักรินอยู่ที่นี่หนึ่งสัปดาห์
ชายหนุ่มระบายลมหายใจออกมาพร้อมกับบีบมือนุ่มแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ
“ไม่เป็นไรนะเดือน”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองสามีข้างกาย หล่อนฝืนยิ้มให้เขาเพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ
“เดือน...เดือนไม่เป็นอะไรค่ะ”
ดวงหน้างดงามของเดือนกันยาซีดเผือด ตรงกันข้ามกับคำตอบของหล่อนโดยสิ้นเชิง เขาประคองหล่อนไปทรุดนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่ว่างอยู่ โดยที่ตรงกันข้ามมีจักรินและผู้หญิงสองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“พี่ดาว...” หญิงสาวไม่รู้มาก่อนเลยว่าประกายดาวเดินทางมาที่นี่พร้อมกับจักริน
“นังเดือน” ประกายดาวมอง
