เดือนกันยาเดินหน้าเศร้ากลับเข้ามาในบ้านแค่เพียงก้าวเดียว เสียงเรียกของป้าลำเจียกก็ดังขึ้นเสียก่อน หล่อนหยุดเดินและหันไปหา หน้าตื่นๆ ของหญิงสูงวัยทำให้หล่อนตกใจ
“มีอะไรหรือคะป้า”
“หนูเดือนตามป้ามาเร็วค่ะ”
ป้าลำเจียกไม่พูดพล่ามทำเพลงตรงเข้าไปฉุดกระชากลากแขนของเดือนกันยาให้ตามขึ้นบันไดไปทันที
เดือนกันยายอมให้ลากไปแต่โดยดี แต่ก็อดถามขึ้นด้วยความสงสัยไม่ได้
“ป้าจะพาเดือนไปไหนเหรอคะ”
“ไปหาคุณแม็กค่ะ”
หญิงสาวขืนตัวและหยุดเดินทันที
ป้าลำเจียกหันมามอง “หยุดเดินทำไมล่ะคะ เดี๋ยวก็ไปช่วยคุณแม็กจากผีสาวสองตัวนั้นไม่ทันกันพอดีค่ะ”
หญิงสาวเม้มปากแน่น เจ็บช้ำไปทั้งหัวใจ “บางทีเจ้าตัวเขาอาจจะชอบก็ได้นะคะ”
ป้าลำเจียกส่ายหน้าน้อยๆ อ่อนอกอ่อนใจเหลือเกิน “ถ้าจะแง่งอนกันเอาไว้พรุ่งนี้เช้าตอนมีสติกันทั้งคู่ดีกว่าค่ะ ตอนนี้ไปเช็ดตัวให้คุณแม็กก่อนเถอะ”
“ป้าดูแลแทนเดือนก็ได้นี่คะ”
“ถ้าคุณแม็กไม่ละเมอหา
