สามทุ่มกว่าแล้วแต่แม็กซิมัสยังไม่กลับมาเลย เดือนกันยาเดินกลับไปกลับมาที่หน้าประตูบ้าน รอเขาอย่างใจจดใจจ่อ ใจหนึ่งก็ยังคงน้อยใจอยู่ แต่อีกใจที่เต็มไปด้วยความห่วงใยมีอำนาจมากกว่า
“น้องเดือนรอพี่แม็กหรือครับ” จักรินเดินออกมาหาเดือนกันยาที่หน้าบ้าน
เดือนกันยาหันไปมอง ก่อนจะยิ้มตอบน้อยๆ และก็แทบจะซ่อนความอึดอัดที่เกิดจากจักรินเอาไว้ไม่มิด
“ค่ะ นายดำ...เอ่อ คุณแม็กยังไม่กลับมาเลย”
จักรินยิ้มหยัน ก่อนจะใส่ไฟอีก “นี่มันเรื่องปกติของพี่แม็กครับ ดีไม่ดีคืนนี้อาจจะไม่กลับเข้าบ้านก็เป็นได้”
เดือนกันยาเม้มปากเป็นเส้นตรง หล่อนไม่ชอบใจนักที่จักรินพูดถึงแม็กซิมัสในทางเสียหายเช่นนี้
“แต่ตลอดเวลาที่เดือนอยู่ที่นี่ คุณแม็กไม่เคยไปเที่ยวกลางคืนที่ไหนเลยนะคะ ทำแต่งานในไร่ทุกวัน”
“เอาหน้าล่ะมั้งครับ”
“คุณจักริน”
“พี่รู้ว่าน้องเดือนกำลังหลงพี่แม็กอยู่ แต่พี่ไม่อยากให้น้องเดือนตาบอดจนมองความจริงไม่เห็น ค
