แม็กซิมัสตั้งใจแค่จะเดินเข้ามาหยิบกุญแจรถเพียงเท่านั้นชะงักเท้ากึก เมื่อมองเข้าไปในห้องรับแขกแล้วเห็นว่าเดือนกันยากำลังรับหน้าที่ทำแผลที่เขาเป็นคนสร้างมันบนหน้าของจักรินอยู่ ความหึงหวงจนแทบบ้าระเบิดเต็มอก เขากัดฟันแน่น จ้องมองด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ เดือนกันยายังไม่เห็นเขาเพราะหล่อนก้มหน้าก้มตาแตะสำลีลงบนแก้มให้จักรินอยู่ แต่จักรินนี่สิเห็นเขา และทำหน้าตาเยาะหยันใส่เขาจนน่าตะบันปากให้แตกอีกรอบ
ไอ้น้องระยำ!
เขาคำรามคำนี้ในใจ และสะบัดหน้าเดินหนีไปทันที หากอยู่นานกว่านี้คงได้ฆ่าคนแน่นอน
จักรินหัวเราะในใจ ก่อนจะรีบพูดขึ้น
“นั่นพี่แม็กนี่ครับ”
เดือนกันยารีบเงยหน้ามอง และก็ได้เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างใหญ่ของชายหนุ่มที่เดินไปไกลแล้วเท่านั้น นี่เขาไม่คิดจะหยุดทักทายหล่อนบ้างเลยหรือไง
ความน้อยใจทำให้เดือนกันยาน้ำตารื้นอีกครั้ง จักรินมองอย่างสะใจ ก่อนจะรีบสร้างความร้าวฉานต่อไป
“น้องพราวกับประกายดาว
