นายมันเสือผู้หญิง
1157 คำ
ตอนที่ 6
นายมันเสือผู้หญิง
“เพื่อนเหรอ ..ใช่เพื่อนแน่เหรอริน”
กัณย์เอ่ยเสียงเข้ม เดินสาวเท้ามาใกล้ร่างของรินลดา จนเธอต้องถอยหลังเล็กน้อยจนเกือบจะชนกริช ที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ชะ..ใช่นะซิ”
หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น รีบหลบสายตาคมเข้าที่มองมาแทบจะทันที ด้วยใบหน้าแดงก่ำ “และบังเอิญมากเลยนะคะพี่กริช ที่เพื่อนเก่าของรินมาเป็นลูกค้าของบริษัทเรา” หน้าสวยแกล้งหันมาหัวเราะกลบเกลื่อนกันกริช ที่มองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกไม่วางใจ
แต่คำว่าลูกค้าของบริษัทเรา ทำให้กริชอ่อนลงเล็กน้อย
“อ้อครับ ผมชื่อกริชครับเป็นฝ่ายไอทีของที่นี่”
กริชจำต้องโค้งตัวให้อีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้
“ครับ”
กัณย์ตอบรับสั้นๆ คล้ายไม่ใส่ใจกับมิตรไมตรีนั้นเท่าไหร่ ตาคู่สีนิลมองอีกฝ่ายเหมือนเป็นอากาศธาตุ
นี่ซินะ..คนคุยๆของเธอ
“งั้น เดี๋ยวพี่ไปรอที่ร้านนะครับจะได้สั่งอาหารรอไว้ด้วย” กริชจำต้องหันมาบอกหน้าสวยตรงหน้าด้วยความอึดอัด ก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่รถของตัวเอง “เดี๋ยวสั่งข้าวผัดปู กับแกงส้มที่รินชอบไว้รอนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่กริช เดี๋ยวตามไปค่ะ”
หญิงสาวโบกมือให้และมองร่างของกริชเดินเข้ารถ จนกระทั่งรถเคลื่อนตัวจากลานจอดรถของบริษัทออกไป
“คนนี้นะเหรอริน ที่ว่าคุยๆกันอยู่”
กัณย์ถามเสียงเข้ม
“ใช่ ..มีอะไรเหรอเปล่า”
หน้าสวยหันมาตอบ และเตรียมเข้าไปนั่งในรถ
แต่โดนมือหนาของอีกฝ่ายจับประตูรถไว้ก่อน
“มีเยอะเลยแหละริน”
สายตาของ กัณย์ แข็งกร้าวและดึงกุญแจรถมาจากมือเรียวสวยนั้น จนหญิงสาวต้องหันมาคว้าแต่โดนมืออีกข้างของเขาจับไว้แน่น
“จะ..ทำอะไร อย่าบอกนะว่านายตั้งใจมาเสนองานที่บริษัทเพื่อที่จะมาเจอริน”
“ใช่”
หน้าหล่อเหลายักคิ้วเล็กน้อย ..ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปฎิเสธและอ้อมค้อมให้เสียเวลา เขามาเสนองานที่นี่เพราะตั้งใจมาเจอเพื่อนคนสวยคนนี้
“นายนี่ ไม่เคยเปลี่ยนเลย”
“หมายถึงยังไง”
“ก็ทำตามใจตัวเอง และใช้เงินแก้ปัญหาตลอด รินรู้นะว่ากัณย์แค่ต้องการจะเอาชนะเท่านั้น ..แต่รินไม่สนุกด้วย”
หญิงสาวบอกเสียงสั่น เมื่อหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้ จนเธอเริ่มจะหวั่นไหวกับลมหายใจอุ่นร้อนที่รวยรดอยู่ไม่ห่าง
เขาเป็นเสือผู้หญิง ที่พร้อมจะใช้เงินในการเข้าหาผู้หญิงที่เขาต้องการเสมอ
เธอรู้จักเขาดี ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
“แล้วกัณย์ผิดตรงไหน ที่อยากเอาชนะใจริน ..อีกอย่างกัณย์ก็ต้องจะทำการตลาดให้บริษัทกัณย์จริงๆ”
คิ้วหนาเข้มของ กัณย์ ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย มองหน้าสวยที่เบือนหลบเขา คล้ายรังเกียจเขาเต็มทน
เขาผิดอะไร ที่คิดถึงและอยากจะเจอเธอ
“จะเอาชนะเพื่ออะไร เคลียร์กับสายฝนแล้วเหรอ”
“เกี่ยวอะไรกับฝน”
“ฮึ! เราไม่ใช่เด็กแล้วนะกัณย์ จะมาสร้างความสัมพันธ์ที่ท็อกซิกต่อกันทำไม ในเมื่อฝนเขายอมให้กัณย์กระแทกซะขนาดนั้น” หน้าสวยสะบัดมือกลับ
เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เธอเอ่ยคำนี้ออกไป ..อาจเพราะคำนี้ของสาวฝน ดังก้องอยู่ในหูเธอมาหลายวัน และตามหลอกหลอนจนแทบไม่มีสมาธิทำงาน
“เรื่องนั้นนะเหรอ ..เอาตรงๆนะริน เราเป็นผู้ชายไม่โกหกรินหรอกนะว่าช่วงทิ่รินหายไปเราก็มีอะไรกับคนอื่นบ้าง ..แต่ก็แค่ผ่านๆ เท่านั้น”
แม้เขาจะพูดความจริง แต่ดวงตาของหญิงสาวก็เหมือนจะฉายแววเศร้าอยู่ลึกๆ
“เราไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น ไม่ต้องบอกเราหรอก”
แม้ความจริงอยากจะฟังทุกอย่างที่เพื่อนหนุ่มเล่ามา แต่อย่างไงก็ไม่เกี่ยวก้บเธอ ..ฟังแล้วคงจะเจ็บปวดหัวใจเปล่าๆ
“เราอยากบอกริน เราแค่เล่นๆ รอตัวจริงกลับมา”
“ใครตัวจริงของนาย?”
คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้น เมื่อร่างของกัณย์ เดินอ้อมอีกทางเพื่อไปนั่งเบาะด้านข้างคนชับ
“เธอไงริน ..แฟนคนแรกและคนเดียวของเรา”
ประตูรถถูกปิดลง และหน้าหล่อเหลาก็หันมาสบตาเธอนิ่ง ...ไม่รู้เพราะอะไร รินลดา จึงสัมผัสน้ำเสียงที่เหมือนจะจริงใจจากเขาได้
“แต่ก่อน เราเคยเชื่อกัณย์นะ”
“แล้วทำไมริน ถึงรังเกียจเราได้ขนาดนี้ ..ถ้าเรื่องฝนละก็สบายใจได้เลยนะ เราเคลียร์จบตั้งแต่วันนั้นแล้ว”
กัณย์ เอ่ยเสียงเข้ม ดึงมือนิ่มมาเกาะกุมไว้แน่น
ตู้ดๆๆ
เสียงมือถือของ รินลดา ดังขึ้น หญิงสาวหรี่ตามองเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าเป็นสายพี่กริช
“ถึงไหนแล้วจ้ะริน พี่สั่งอาหารให้เรียบร้อยแล้วนะ”
เสียงอ่อนโยนของพี่กริชดังแว่วออกมา และเหมือนคนข้างๆที่นั่งอยู่จะได้ยินทุกถ้อยคำอย่างชัดเจน จนหญิงสาวสังเกตเห็นว่ากรามของเขาขบเข้าหากันแน่น
“พอดีรินคุยกับกับลูกค้าแปป เดี๋ยวตามไปค่ะ”
หญิงสาวตอบก่อนจะกดวางสายแทบจะทันที
“เราต้องไปละ กัณย์ช่วยลงจากรถเราด้วย”
“ไม่”
“กัณย์!”
“เราไม่ลง และไม่ให้รินไป ....ถ้ารินไม่ตกลงเป็นแฟนกับเรา เราจะไม่ลงจากรถเด็ดขาด”
“กัณย์ อย่าเอาแต่ใจ”
“ทำไมเราต้องเอาใจคนอื่นด้วย ..ในเมื่อเราต้องการรินและอยากคบกับริน” หน้าหล่อเหลายังคงดื้อดึง
“ใครจะอยากคบกับเสือผู้หญิงอย่างนาย”
แม้ปากจะพูดอย่างนั้น แต่ปรางแก้มเนียนก็เริ่มจะร้อนผ่าวและแดงระเรื่อ
ความจริงเธอปรารถนาจะได้ยินคำนี้จากเขามานานแล้ว
...แต่ รินลดา เธอจะใจร้อนไม่ได้
“มีแต่คนพูดไปเรื่อยเปื่อย คำพวกนี้”
ใช่เขายอมรับว่าที่ผ่านมา หลังจากรินหายไปจากชีวิตเขาเองก็คั่วสาวๆเป็นว่าเล่น แต่ความรู้สึกที่ติดตรึงกับรักแรกและสัมผัสที่แสนหวานนั้นไม่เคยเสื่อมคลาย
เขายังเฝ้าฝันถึงอยู่ทุกวัน
“นะริน ...เปิดใจให้โอกาสเราสักครั้งเถอะนะ”
มือหนาเอื้อมมาจับโคนต้นขาอ่อน และลูบไล้ไปมาเบาๆ จนร่างบางเริ่มจะหวั่นไหว เมื่อคิดถึงสัมผัสจากปลายลิ้นสากร้อนของเขา
“เราเปิดใจก็ได้”
หญิงสาวเอ่ยเสียงราบเรียบ เอื้อมมือจับมือหนาของเขาที่เริ่มซุกซนให้อยู่นิ่ง และหันมาสบสายตาคมเข้มนั้นนิ่ง
“จริงเหรอริน” กัณย์อุทานอย่างลิงโลด
“จริง แต่เรามีข้อแม้บางอย่าง....”
********************
- ผู้เขียน
