เพื่อนเก่า
1269 คำ
ตอนที่ 1
เพื่อนเก่า
“ทางนี้ริน”
เสียงเรียกจากเพื่อนสาวในงานรวมรุ่นมัธยมปลายของโรงเรียนประจำอำเภอที่ รินลดา เคยเรียนดังมาแต่ไกล ทำหน้าสวยที่แต่งแต้มอย่างปราณีตหันกลับไปมองก่อนจะยิ้มละไม
“แก้ว มานานยังอะ”
“ครึ่งชั่วโมงแล้ว เพื่อนๆมากันเกือบหมดแล้ว ทำไมแกมาช้าจัง” แก้วถาม ดึงแขนเพื่อนสาวที่มาใหม่เพื่อให้เข้าไปในงาน
วันนี้เป็นการเลี้ยงรุ่นพบปะเพื่อนสมัยเรียนมอปลาย โดยทุกคนแชร์ค่าใช้จ่ายกันจัดในร้านอาหารเล็กๆประจำอำเภอ ปกติ รินลดา ไม่ได้มาในทุกปี แต่ปีนี้ทนการรบเร้าจากแก้ว เพื่อนสนิทไม่ได้ จึงจำต้องมาตามที่ร้องขอ
“เฮ้ย! รินมาว่ะ เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”
สายตาทุกคู่ของเพื่อนกว่ายี่สิบคน ที่นั่งอยู่บนโต๊ะต่อกันสี่ตัว มองมาที่เธอ
“ทำไม เรามามันจะแปลกตรงไหน”
“แปลกดิ จัดการมาห้าปีรินเคยมาที่ไหนละ”
เขื่อน เพื่อนผู้ชายเอ่ยขึ้น และเหมือนคนอื่นๆ จะพยักหน้าเห็นด้วย รินลดายิ้มเจื่อนๆเล็กน้อย ที่ผ่านมาเธอไม่อยากจะมางานรุ่น เพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง
ทุกคนล้วนดีใจที่ได้เจอะเจอกัน ต่างถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน บางคนที่เรียนจบแล้วมีงานการทำ บางคนก็แต่งงานมีลูกมีเต้าแล้ว
“เฮ้ย รินสวยขึ้นเยอะเลยเนาะ” เพื่อนคนนั้นเอ่ยตะโกนข้ามโต๊ะมา ก่อนจะหันไปบอกอีกคน “จริงมั้ยวะ ไอ้กัณย์”
“หือ จริง”
กัณย์ พยักหน้าเห็นด้วยมองมายังร่างสวยที่นั่งห่างออกไป เป็นจังหวะกับที่ รินลดา มองมาพอดี
ทั้งสองสบตากันเพียงครู่ ก่อนที่ริน จะเบี่ยงหน้าหลบ
ก็เพราะ กัณย์ นี่แหละทำให้เธอไม่อยากจะมางาน
“อ้าวมึงจะลุกไปไหนกัณย์”
“กูอยากจะมานั่งใกล้ริน” ร่างสูงลุกขึ้น ถือแก้วจากเก้าอี้ที่นั่ง แต่เหมือนเขาจะช้าไป เพราะเขื่อน ได้ขยับเก้าอี้และนั่งลงข้างๆ รินลดา แทน
“กูมาก่อน มึงนั่งฝั่งตรงข้ามเลยไอ้กัณย์”
กัณย์ ยักไหล่เล็กน้อย หรี่ตามองคนตรงข้ามที่ไม่เจอนานหลายปี วันนี้เธอสวยผุดผาด ผมที่เคยประบ่ายาวสสวยถึงกลางหลัง ทรวงทรงองค์เอวดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งขึ้น อาจเพราะโตขึ้นและรู้จักแต่งตัวใส่เสื้อผ้า
ดูมีเสน่ห์ น่ามอง และน่า.....เหมือนเดิม
“ไม่น่าเชื่อนะว่ารินจะมางานเลี้ยงรุ่นปีนี้ได้”
เขื่อน ชวนคนสวยคุยหลังจากเสวนาหลากหลายเรื่องสัพเพเหระแล้ว
“ทุกปีเราลาหยุดยากอะ ตอนนี้เปลี่ยนงานเป็นที่ใหม่แล้ว เลยลาได้ง่ายกว่าเดิมเยอะ” รินลดาบอก รับแก้วเหล้าจากเขื่อน
“แล้วริน มีแฟนยังอะ”
คำถามของเขื่อน ทำให้ รินลดาชะงักเล็กน้อย และเหมือนจะทำให้ หน้าหล่อเหลาของคนที่นั่งตรงข้ามขะงักไปด้วย แต่กัณย์ก็ยังก้มหน้า อยู่กับจานถั่วทอดตรงหน้า
“ก็มีคุยๆกันอยู่”
จริงๆอยากตอบว่าไม่มี แต่ก็จะดูแปลกไปหน่อย จบมาตั้งหลายปี งานก็มีทำ แต่ไม่มีคนคุยเดี่ยวเพื่อนๆ จะแซวว่าไร้เสน่ห์
“น่านไง สวยๆแบบนี้ กูว่า” เขื่อนลุกขึ้น ตะโกนบอกเพื่อนผู้ชายที่อยู่อีกโต๊ะ “เห็นมั้ยกูบอกแล้ว กูชนะมึงจ่ายมาเลย”
เสียงที่เหมือนดีใจของ เขื่อน ต่างจากสีหน้าแววตาของ กัณย์ ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง
“แค่คุยๆ ยังไม่เรียกว่าแฟน มึงไม่ชนะ”
เพื่อนอีกคนตะโกนกลับมา
“ไอ้เหี้ยนี่ คุยนี่ก็คือแฟนแล้วโว้ย ขนาดกูไม่คุยก็ยังล่อไปหลายยกเลยกับเด็กกู” ไอ้เขื่อนเถียง เหมือนจะเริ่มเมานิดๆ
รินลดา อยากจะขวดเบียร์ปาหัวไอ้เพื่อนปากดีนี่จริงๆ
“ดูอย่างไอ้กัณย์ดิ ขนาดมีแฟนแล้วยังควงสาวๆไม่ซ้ำหน้าเลย” เขื่อนหันมาแซว คนรูปหล่อตรงหน้า
“พูดเหี้ยอะไรของมึง”
หน้าหล่อเหลาของ กัณย์ บึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด แต่สายตาคมคายที่มองมายังคนตรงหน้าก็ฉายแววอ่อนโยน เมื่อรินลดาหันไปสบตา
ไม่..เธอจะหวั่นไหวไม่ได้
เขาเป็นเสือผู้หญิงตั้งแต่สมัยเรียน และตอนนี้เขาก็มีแฟนแล้ว คงน่าจะเป็นสาวรุ่นพี่คนนั้นแน่เลย
รุ่นพี่คนที่เขาไปด้วยกันในวันเรียนจบ โดยทิ้งเธอไว้ให้มองข้างหลัง อย่างไม่สนใจใยดี
“กูพูดจริง แล้ววันนี้แฟนมึงบ่อยมาได้ไงวะกัณย์ แต่เดี๋ยวกูว่าอีกหน่อย ก็โทรตามมึงยิกๆแน่นอน”เขื่อนหัวเราะร่วน เดินไปทวงเงินเดิมพนันกับเพื่อนอีกโต๊ะต่อ
รินลดา จึงขยับตัวเตรียมลุกจากโต๊ะเมื่อเห็นเพื่อนๆ ออกไปเต้นรำและร้องคาราโอเกะ เธอไม่อยากจะนั่งมองหน้า เสือผู้หญิง สองต่อสอง
“จะลุกไปไหนริน”
กัณย์ เอ่ยถาม แตะยังมือขาวนิ่มของคนตรงข้าม มือที่เขาเคยเกาะกุมเมื่อสมัยม.ปลาย
“ไปร้องเกะ อะเพลงนี้เพราะดี”
“เดี๋ยวค่อยร้อง คุยกับเราก่อน”
“...”
“น่า นะๆ” หน้าหล่อเหลาส่งสายตาเว้าวอน ทำให้คนสวยจำต้อง ย่อกายลงนั่งเหมือนเดิม
“ตรงนี้เห็นเวทีไม่ชัดอะ เดี๋ยวเราไปนั่งข้างรินนะ”
กัณย์ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย และเดินข้ามฝั่งมานั่งข้าง รินลดา ทันที เกรงว่าเพลงจบแล้วจะมีใครมาแย่งเก้าอี้ตัวสำคัญนี้ไปก่อน
“รินมีแฟนแล้วจริงเหรอ”
กัณย์ถามเบาๆ เมื่อคุยกันไปได้สักพัก
“อือใช่”
จะตอบว่ายังไงดีละ มีหรือไม่มีก็ไม่น่าจะมีผลอะไร ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว
“ว้า แย่จังเลยเราเหมือนอกหักรอบสองเลย”
“พูดบ้าอะไรของนาย กัณย์ก็มีแฟนแล้วนิ”
รินลดาตอบเสียงเข้มอย่างหมั่นใส่ หยิบแก้วในมือขึ้นจิบอย่างต่อเนื่อง เมื่อสัมผัสกลิ่นน้ำผู้ชายสะอาดข้าง และต้นขาภายใต้กางเกงยีนส์เนื้อดีของเขาเบียดเสียดกับขาของเธอ
“เรายังไม่มีแฟนซะหน่อย”
กัณย์ บอกเสียงอ่อนเบียดขาให้เสียดสีกับต้นขาอ่อนของคนข้างๆมากขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนกายของเธอ ทำให้จิตใจเขาเริ่มจะสั่นไหว
“ฮึ! อย่างนายเนี่ยนะ ยังไม่มีแฟน”
ต่อให้อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ คนอย่างกัณย์ รูปหล่อ พ่อรวย ดาวของโรงเรียน มีผู้หญิงล้อมหน้าหลังตั้งแต่สมัยเรียน จะยังไม่มีแฟน
ให้อมพระร้อยวัดมาพูดก็ไม่เชื่อ
“จริงๆ เรายังไม่มีแฟน”
หน้าหล่อเหลาโน้มลงใกล้ มือหนาของเขาลูบต้นขาอ่อนในชุดเดราสีขาวของเธอไปมา
“ยะ..อย่าพูดไปเรื่อย”
รินลดา เริ่มเสียงจะสั่น เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รวยรดอยู่ใกล้ และเหมือนเขาจะค่อยๆ ถลกกระโปรงของเธอสูงขึ้น และไล้มือไปยังเขานวลเนียน
“เราพูดจริง”
กัณย์ กระซิบข้างติ่งหูที่แก้มเริ่มแดงระเรื่อ สูดดมกลิ่นหอมจากไรผมของหญิงสาว ก่อนจะกล่าวต่อว่า
“แฟนคนแรกของเราคือริน และเราก็ยังไม่มีใครอีก”
- ผู้เขียน
