“มีคน ๆ หนึ่งเขารักคุณและต้องการคุณเสมอ”
เธอจ้องหน้าเขา เขากำลังจะพูดเรื่องอะไรเนี่ย
“ผู้ชายคนนั้นรักคุณมานานแล้ว และตอนนี้ก็ยังรักอยู่”
“คุณกำลังพูดถึงใคร”
“อาชวิน”
คำตอบของเขาทำให้เธออึ้งไปเลย
“เป็น...เป็นไปไม่ได้”
“ผมพูดเรื่องจริง ผมกับอาชวินเคยเรียนด้วยกันที่อเมริกา เขาพกรูปของคุณไว้ตลอด และที่เขามาเชียงใหม่ครั้งนี้ ก็เพื่อมาหาคุณ”
พิมพ์ใจไม่อยากจะเชื่อ เพราะไม่ว่าจะย้อนไปในช่วงเวลาไหน ชีวิตของเธอก็ไม่เคยมีอาชวินอยู่เลย แม้เวลาหนึ่งปีที่มหาวิทยาลัยก็ตาม
“แต่...อาชวินเขาจีบนาเดียร์มาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วนะ เขาส่งจดหมายส่งดอกกุหลาบส่งของขวัญให้กันตลอด ฉันเห็นกับตาเลยนะ แถมเดียร์ยังเคยอ่านจดหมายให้ฉันฟังเลยด้วย เขาเขียนถึงกันหวานมากเลยนะคุณ คุณอย่าล้อเล่นนะทัด”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น...ของพวกนั้นไอ้วินมันส่งให้คุณ”
เธออยากจะช็อค แต่เปลี่ยนเป็นปวดหัวแทนดีกว่า
“ส่งให้ฉัน...แล้วทำไมเดีย
