“ไม่เป็นไร” เธอฝืนยิ้มให้เขา ทั้งที่แววตาเจ็บปวด “ไม่เป็นไรหรอก...ไม่ต้องพูดอะไร...ทำตามที่หัวใจต้องการเถอะ...มันอยากอยู่ที่ไหน คุณรู้ดีนี่นา”
“ผมขอโทษ” เขากลั่นมาจากความรู้สึกใต้ก้นบึ้งของหัวใจอย่างที่เธอสัมผัสได้ เธอเพียงแค่ยิ้มบาง ๆให้เขาก่อนจะเดินจากมา...
เดินจากมาให้ไกลจากเขา เพื่อที่เธอจะได้ร้องไห้ให้สาสมกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับในวันนี้
พิมพ์ใจเดินเท้าเปล่าลงมาถึงชายหาดโดยไม่รู้ตัว หากเพราะคลื่นที่ซาดซัดน้ำทะเลเย็นฉ่ำผ่านสองเท้าเธออย่างเกรี้ยวกราด จึงทำให้เธอรู้สึกตัวอีกครั้ง
“เฮ้อ...” เธอถอนหายใจซ้ำ ๆ หวังว่ามันจะระบายความเจ็บปวดออกไปได้บ้าง “ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ฉันไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรก”
เธอก้าวเท้าเดินลงไปในทะเลทีละก้าว ๆ กระทั่งผิวน้ำอยู่ใต้ปลายคาง เธอถึงรู้สึกว่ามันลึกเกินไปแล้ว จึงคิดจะขยับตัวถอยหลังขึ้นมา แต่ไม่ทันเสียแล้ว เธอถูกใครบางคนเข้าคว้าตัวแล้วลากอย่างทุ
