“คงไม่หรอก เพราะต่อหน้ายัยเดียร์ เขากับฉันกัดกันอย่างกับหมา...ฉันทำเลวไปใช่มั้ย”
“ไม่หรอกแก ก็แกกับเขาคบกันตอนที่ยัยเดียร์ทิ้งนายทัดไปแล้วไง แกไม่ได้เป็นมือที่สามนะโว๊ย เรื่องนี้แกไม่ผิด แต่คนที่ผิดคือหมอนั่นต่างหาก!”
“เขาไม่ผิดหรอก...เขาแค่ให้โอกาสฉัน เพียงแต่...”
“ยังจะเข้าข้างมันอีก จะไม่ผิดได้ไง ในเมื่อให้โอกาสแกแล้ว ก็ต้องลองคบกับแกก่อนสิ ไม่ใช่พอแฟนเก่ากลับมาก็รีบกระโดดงับ ทิ้งแกง่าย ๆแบบนี้”
“แต่ฉันกลับคิดว่ามันดีแล้วล่ะที่เป็นอย่างนี้ อย่างน้อยฉันก็ได้รู้เลยว่าเขาเลือกเดียร์ เขาไม่ได้ชอบฉันมากขนาดนั้น ถึงคบกันไปก็เปล่าประโยชน์ มันจะเสียเวลาเปล่าๆ”
“แกคิดได้อย่างนี้ก็ดี” นภาพรจับมือเพื่อนให้กำลังใจ “แก่น่ะสวยน่ารักจะตาย หาผู้ชายใหม่ไม่ยากหรอก”
“ใช่ หาไม่ยาก แต่ไอ้แบบที่เห็นปุ๊บ สป๊าคปั๊บเนี่ย”
“พอ ๆ เลิกคุยเรื่องผู้ชายคนนี้ ท่องไว้ ของเพื่อน ๆ แล้วตั้งหน้าหาใหม่โลด”
“แน่นอน.
