เพราะฉันไม่ได้อยู่ในสายตาคุณ
1134 คำ
“ผู้หญิงอะไรน๊า...เพอร์เฟคไปหมดทุกอย่าง”
“เพอร์เฟคแล้วยังไง ถ้าคนที่เรารัก เขาไม่ได้รักเรา มันก็ไม่มีค่าอะไรหรอก” เจ้าหล่อนเคยว่าอย่างนั้น นั่นเพราะปัญหาเรื่องหัวใจแต่หนหลัง
นาเดียร์เพิ่งเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาหลายปี ไม่แน่ใจว่ามีปัญหาอะไรกันแน่ แต่เท่าที่รู้คือเธอเสียใจมากถึงมากที่สุด เพราะเกือบจะแต่งงานกันอยู่แล้วเชียว แต่ดันมีปัญหาซะก่อน
ส่วนพิมพ์ใจนะเหรอ...เธอไม่เคยมีแฟนกับเขาหรอก แต่คนจีบน่ะก็พอมีอยู่บ้างละ เพียงแต่ยังไม่มีใครโดนใจเท่านั้น
เธอเคยวาดสเป๊คไว้ในใจนะ ว่าผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยเขาจะต้องรวย หล่อ สูง อบอุ่น อ่อนโยน พูดเพราะและปกป้องผู้หญิงอย่างเธอได้
แต่...พอเจอคนที่ชอบจริงๆ กลับไม่ใช่อย่างนั้นเลยน่ะสิ หมอนั่นทั้งขี้เก๊ก ขี้เต๊ะ พูดจาห่าม ๆ ไม่ค่อยเข้าหู หัวเราะเสียงดัง กวนประสาทเก่งที่หนึ่ง อบอุ่น ไม่มีแน่ ส่วนอ่อนโยนคือติดลบ
แต่...แต่ก็ตรงในส่วนของรูปหล่อและสูงอยู่นะ หากให้เธอคาดเดา ทัดเทพน่าจะสูงราว ๆ 185 เซนติเมตร ซึ่งสูงกว่าเธอมาก หากเขาเดินกับนาเดียร์ซึ่งสูงประมาณ 170 ทั้งคู่ก็ดูจะไปด้วยกันได้
“ดูเหมาะกันดีนะ” เธอทอดสายตามองไปยังโต๊ะที่ทั้งคู่นั่งอยู่ พวกเขากำลังคุยกันอย่างสนุก
เธอควรจะดีใจนะพิมพ์ใจที่เพื่อนซึ่งเพิ่งอกหักมาหมาดๆ หัวเราะได้อย่างนี้
“ตกลงชอบเหรอ?”
เธอแยบถามเพื่อน หลังจากทัดเทพกลับไปแล้ว
“ก็ชอบนะ คุยด้วยแล้วสบายใจดี”
“แล้วจะคบเหรอ?”
“อืม...ยังหรอก ดู ๆ ไปก่อน ความจริงก็ไม่ใช่สเป๊ค หรอกนะ แต่ลองให้โอกาสดู เพราะเขาขอโอกาสไง ตอนนี้เป็นเพื่อนกันไปก่อนดีกว่า ถ้าเกิดวันหนึ่งเขาเอาชนะใจฉันได้ ก็ค่อยว่ากัน”
“หรือว่ายังรอใครอยู่”
สีหน้าของนาเดียร์มีแววบางอย่างปรากฏ บ่งบอกว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
“ไม่หรอก...เรื่องเก่ามันจบไปแล้ว แกอย่าไปพูดถึงมันเลยนะ ฉันไปทำงานก่อนดีกว่า”
นาเดียร์ออกจากร้านกาแฟไป ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนัก นั่นเพราะเธอกำลังคิดถึงใครบางคนจริง ๆ
“เฮ้อ...สวยเลือกได้ ก็ใช่ว่าจะถูกเลือก” เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นถึงไฮโซชื่อดัง เป็นลูกหลานของตระกูลที่ร่ำรวยระดับหมื่นล้าน แต่นาเดียร์เธอก็ชนชั้นกลางคนหนึ่ง
“ส่วนฉัน...ลูกชาวสวน..เกษตรกรเข้าไปอี๊ก”
เมื่อนึกถึงแฟนเก่านาเดียร์ มันทำให้เธออดนึกถึงนายช่างทัดเทพขึ้นมาไม่ได้
“ถ้านายรู้ว่าแฟนเก่าของยัยเดียร์เป็นใครและรวยขนาดไหน นายยังจะกล้าจีบยัยเดียร์อยู่มั้ย”
เธอชักจะเป็นห่วงเขาแล้วสิ!!!
“ช่วงนี้น้ำหนักขึ้นอ่ะ” เธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมและยังคบหากันมาจนถึงเดี๋ยวนี้ ขณะวิ่งอยู่บนลู่ช้า ๆ “เลยมาเข้าฟิตเนส”
“ไปออกกำลังกายหรือไปดูชายกันแน่ยะ”
“เปล๊า”
“เสียงสูงเชียว”
“เปล่าจริง ๆ เว๊ยเหมียว ฉันแค่อยากผอมเพรียวหุ่นกระชับ ไม่อยากถูก...คนปากหมามันแซวแล้วอ่ะ”
“ใครวะ ที่ทำให้แกลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเอง ผู้ชายใช่มั้ย??? หรือว่าแกชอบเขา???”
“เปล๊า...ไม่ได้ทำเพื่อผู้ชายโว๊ยเหมียวเข้าใจมั้ย ทำเพื่อตัวเอง ทำเพื่อตัวเอง!”
“เหรอ” เมื่อโดนเพื่อนจับได้ พิมพ์ใจก็รีบวางโทรศัพท์แล้ววิ่งบนลู่วิ่งต่ออย่างมุ่งมั่น
“มาออกกำลังกายจริง ๆ นะโว๊ย” ถึงแม้จะมีผู้ชายให้ดูหลายคนก็ตาม แต่เธอก็อยากออกกำลังกายจริง ๆ เธออยากมีสุขภาพที่ดี และเป็นผู้หญิงคลีนๆ อย่างพี่กาละแมร์
“ฮึ่ม! ฉันต้องผอมกว่านี้ ผอม...ผอม...ผอม” เธอวิ่งไปด้วยท่องไปด้วยจนไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนมายืนกอดอกมองเธออยู่ใกล้ ๆ ลู่วิ่ง
“ผอม...ผอม...ผอม...โอ๊ย...อยากกินเค้ก อยากกินฮันนี่โทส...ราดน้ำเชื่อมเยอะ ๆ งึ่ม ๆ ๆ”
“เอาไอศกรีมกี่ก้อนดี”
“สามก้อน” เธอฝันหวานถึงเมนูของหวานอย่างจริงจัง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้พูดอยู่คนเดียว “ว๊าย!”
เมื่อหันมาเห็นคนที่ยืนกอดอกสูงเป็นเปรตอยู่ข้าง ๆ ก็ถึงกับอ้าปากหวอ เธอรีบหันไปกดปุ่มปิดลู่วิ่งเพื่อป้องกันตัวเอง ก่อนที่เขาจะคิดแผนแก้เค้นเธอคืนออก ด้วยการทำอะไรที่เธอคาดไม่ถึง เช่น ถีบเธอตกจากลู่วิ่ง!
“ตกใจหมดเลย! มายืนทำอะไรเนี่ย” เธอหันมาถลึงตาใส่เขา ปากงุบงิบ ๆ อีกหลายคำ “หรือว่ามาแอบดูก้นฉัน! แน่ ๆ เลย สายตาลามกแบบนี้ ใช่เลย”
ทัดเทพถอนหายใจใส่หน้าเธอ ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ
“ก้นแน่นน่าดูมากอ่ะ ดูแล้วเกิดอารมณ์เลย”
เธอตาเหลือก ไพล่มือทั้งสองข้างไปด้านหลังแล้วปิดบั้นท้ายตัวเองไว้ มองเขาด้วยสายตารังเกียจ ราวกับกำลังมองฆาตกร...
“โรคจิต...นี่เข้ามาในฟิสเน็ตเพื่อจะส่องก้นผู้หญิงล่ะสิ”
เขาก็ยิ่งทำหน้าเย็นชาเพื่อแกล้งเธอต่อ
“เปล่า มาส่องก้นผู้ชายต่างหาก”
เธอตาเหลือก อ้าปากหวอ ช็อคไปสามวินาที ก่อนจะหายจากอาการนั้นเพราะเสียงหัวเราะของเขา
“ผมแอบดูคุณอยู่นานแล้วนะ อย่าคิดว่าไม่เห็นนะว่าคุณเอาแต่มองก้นโค้ทต่างชาติ”
พิมพ์ใจอยากจะต่อยหน้าเขาแรง ๆ แต่รู้ว่าคงเจ็บมือเปล่า เพราะหน้าเขาหนามาก จึงเลี่ยงการปะทะด้วยการเดินหนีเสีย
“มาคนเดียวเหรอ”
เขาตามติดก้นเธอทันที
“อืม”
เธอเดินกลับไปที่โต๊ะหนึ่งซึ่งวางขวดน้ำไว้ เธอนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเซ็งๆ พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่บนบ่าเช็ดเหงื่อตามใบหน้าและลำคอไปด้วย
“มาบ่อยมั้ย” ชายหนุ่มลากเก้าอี้มานั่งใกล้เธอ แล้วจ้องหน้าเธอตรง ๆ
“ทำไม คิดว่าจะเจอยัยเดียร์ด้วยงั้นเหรอ เสียใจด้วยยัยเดียร์ไม่ได้เป็นสมาชิกของที่นี่ นางเล่นโยคะย่ะ ถ้าอยากเจอมากก็ไปสมัครเล่นโยคะสิ”
“เปล่าหรอก แค่แปลกใจว่าทำไมไม่เคยเห็นคุณที่นี่ เพิ่งสมัครเหรอ” เขาทำเป็นไก๋
“ฉันมาออกบ่อย คุณไม่เห็นเอง เพราะฉันไม่ได้อยู่ในสายตาคุณไง”
- ผู้เขียน
