เธอถามเขาเหมือนถามตัวเองและพยายามลุกขึ้นยืนแต่แล้วก็ต้องทรุดลงในอ้อมแขนของเชนอีกครั้ง
“อูย...ทำไมปวดแบบนี้ นายเชน...นายกลับไปก่อนก็ได้นะ”
“นี่เธอเจ็บจนลุกไม่ไหวแล้วรู้ไหมแล้วยังจะไล่ฉันกลับอย่างนั้นหรือ”
“ฉันไม่ได้ไล่นายนะ แต่ฉันมีภาระต้องทำต่อ”
“ทำอะไร” เขาถามเสียงหนัก
“ฉันจะซักผ้าที่เหลืออยู่ตะกร้า นั่งพักสักแป๊บก็คงจะหายแล้วล่ะ”
“ฉันว่าเธอจะไม่หาย หนำซ้ำต้องนอนที่น้ำตกนี่จนค่ำกระมัง”
“นายเชน...นั่นนายจะทำอะไรน่ะ”
สายไหมร้องถามเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน เขามองหญิงสาวที่นั่งกุมข้อเท้าอยู่ในน้ำ เธอพยายามกระถดบั้นท้ายกลับขึ้นไปนั่งบนลานหินด้วยใบหน้าแสดงความเจ็บปวด
“ฉันจะซักผ้าที่เหลือนั่นให้เธอเอง นั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ”
เขาว่าแล้วก็เดินลุยน้ำตรงไปยังตะกร้าผ้าที่วางอยู่ริมตลิ่งแล้วนำมันกลับมาวางไว้ข้างตัวหญิงสาว สายไหมมองนายหัวหนุ่มด้วยความรู้สึกสับสน ทำไมเขาต้องทำดีกับเธอแบบนี้ด้ว
