ร่างสูงใหญ่เขย่าสะโพก ขย่มความแข็งขึงลงไปจนลึกใจกลางร่างแน่งน้อย จับขาเรียวทั้งสองแยกออกกว้างให้กลีบดอกไม้สยายบานรับความใหญ่อลังการของตัวเขา
“อูย...นายหัวเชน...เบา ๆ หน่อยซีคะ...สายไหมเจ็บ...อู๊ว”
“ซี๊ดดด...จำไว้นะแม่นกน้อย ว่าเธอเป็นของฉัน...อา...โอววว”
นายหัวหนุ่มเร่งความเร็วโดยไม่สนใจว่าดอกไม้ที่สยายกลีบจะชอกช้ำหรือไม่ เขารู้แต่ว่าตอนนี้ปืนใหญ่ของเขาที่รุกรานเข้าไปในสมรภูมิที่แสนจะคับแคบกำลังถูกบีบรัดอย่างรุนแรง
“ซี๊ดดดด...อา...แม่นกน้อยจ๋า...คับดีเหลือเกิน...อูวววว”
ชายหนุ่มจับเรียวขาทั้งสองที่แยกออกกว้างขึ้นพาดบ่าแล้วกระเด้าความอลังการเข้าไปจนร่างน้อยโยกคลอนไปตามแรงขย่ม ดอกไม้แสนสวยยุบยู่ลงไปตามแรงบีบอัด สายไหมจิกปลายเล็บลงบนฟูกขยุ้มมันจนแทบจะหลุดติดมือเมื่อนายหัวหนุ่มขยับขย่มตัวเขารุนแรงขึ้นทุกที
“โอย...อา...ซี๊ดดด...ทั้งคับทั้งแน่น...ซี๊ดดดด...อา”
“อูวววว...นายหัวขา..เบา ๆ ค่
