“ค่ะ...ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือคะ?”
“ครับ...ผมขอพบผู้จัดการห้องอาหารของโรงแรมจะได้ไหมครับ...คือว่า...ผมมีธุระสำคัญมากครับที่จะต้องพบเขาให้ได้ตอนนี้”
“สักครู่นะคะ” พนักงานสาวสวยก้มลงตรวจสอบหมายเลขติดต่อก่อนจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา เคนฟังเสียงคุยโทรศัพท์ด้วยใจจดจ่อกระทั่งพนักงานสาววางหูโทรศัพท์ลงและกล่าวว่า
“เชิญทางนี้ค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปพบเขาตอนนี้ค่ะ”
บทที่ 9
ประตูบานใหญ่ถูกผลักเข้าไปเบา ๆ แสงสว่างจากโคมไฟดวงน้อยในห้องนอนกว้างขวางภายในปราสาทเอ็ดเวิร์ดสันแห่งยอร์คที่ตั้งตะหง่านท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนเดือนหงายและสีม่วงละมุนที่สะท้อนกลางแสงไฟสปอร์ตไลต์ของดอกไฮเดรนเยีย
ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทก้าวเข้าไปด้านในและตรงไปยังเตียงกว้างซึ่งบนนั้นร่างบอบบางของหญิงสาวนอนหลับใหลอยู่ในใต้ผ้าห่มผืนหนาในท่าคว่ำ เคนเดินเข้าไปหยุดที่ขอบเตียง
แสงไฟนุ่มนวลจากโคมดวงเล็กทำให้เห็นร่างแน่งน้อยนอนใบหน้าตะแคงและเปลื
