สายไหมร้องโวยวายเมื่อร่างสูงใหญ่ดึงเธอเอาไว้ในอ้อมแขนหนา
“กับผัวตัวเองทำเป็นดีดดิ้น เห็นพอเวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่นแล้วมีความสุขนักนี่ แม่นกน้อย”
เสียงห้าวนั้นแสดงให้รู้ว่าเขาไม่พอใจอย่างมาก แต่ตอนนี้สายไหมรู้สึกโกรธเคืองเขามากกว่าที่ทำเธอตกใจจนตัวสั่นไปหมด ร่างเล็กลูบน้ำที่เปียกปอนบนใบหน้าก่อนจะโพล่งออกมาว่า
“นายพูดเรื่องอะไร...ฉันอยู่กับผู้ชายที่ไหน ในเมื่อนายก็เห็นอยู่แล้วว่าฉันทำงานให้นายตลอดทั้งวัน”
“ก็เมื่อวานนี้ไง”
เขาตวาดกลับและรัดร่างบางที่อยู่ในโสร่งเปียกแนบเนื้อนวลขาว สายไหมหายใจหอบแรงจนลืมไปว่าเนินอกแสนสวยกำลังล้นทะลักออกมาจากปมผ้าที่ขมวดไว้หลวม ๆ บนอกอวบใหญ่และกำลังจะหลุดลุ่ยอยู่รอมร่อ
“เมื่อวาน?” หญิงสาวครุ่นคิดพลางเลิกคิ้วสูง “เมื่อวานฉันอยู่กับใครนายอย่ามาปรักปรำฉันนะ”
“ก็ไอ้พงษ์ คนงานของฉันนั่นไง เธอหว่านเสน่ห์ให้มันอีท่าไหนมันถึงได้ช่วยทำงานแทบเป็นแทบตาย!”
เชนคำรา
