เขาว่าแล้วอุ้มร่างเล็กในอ้อมแขนกลับเข้าไปภายในบ้านพักตากอากาศก่อนจะโยนเธอลงไปบนโซฟาบุนวมตัวใหญ่ภายในห้องรับแขก เอวิตราพยายามจะลุกขึ้นแต่เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอวิ่งหนี โรมันทิ้งน้ำหนักตัวลงบนร่างเล็ก ทาบทับเธอไว้ในขณะที่หญิงสาวก็ดีดดิ้นสุดฤทธิ์
“ปล่อยฉันนะ...อื้อ...อื้อ....”
เสียงโวยวายขาดหายไปในลำคอเมื่อชายหนุ่มประกบปิดกลีบปากของเธอไว้ด้วยปากของเขา โรมันกดจูบหญิงสาวหนักหน่วง ดูดเสียงของเธอไว้ในลำคอของเขาจนหมด แทรกลิ้นเข้าไปในปากเล็ก ขยี้ริมฝีปากกับปากของเอวิตรากระทั่งเธอสงบลงได้เล็กน้อย
“โรม!”
“เลิกโวยวายทีเถอะ แล้วฟังผม เอนี่!”
เขาตะคอกทั้งที่ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากใบหน้าแสนหวานเพียงนิดเดียว
“ผมไม่ใช่ตำรวจและก็ไม่ใช่โจร ผมเป็นเจ้าของบริษัทอัญมณีที่เพชรของผมถูกจารกรรมไปเมื่อเดือนก่อน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ! อย่ามาโกหกกันหน่อยเลย ถ้าคุณเป็นเจ้าของบริษัทจริง ๆ ทำไมต้องทำตัวเ
