ที่รักอย่างนั้นหรือ...คำ ๆ นั้นทำให้เอวิตรามีอาการกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย นี่เธอเป็นที่รักของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันทั้งที่เธอยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยสักอย่าง เธอเอียงหน้าช้อนตามองเขาก่อนถาม
“ทำไมคุณต้องใส่ใจกับความรู้สึกของฉันด้วยคะ โรม”
“ผมใส่ใจความรู้สึกของคุณเสมอนั่นล่ะ ก็ในเมื่อคุณเป็นชองผม”
“ฉันเป็นของคุณเมื่อไหร่กันคะ โรม...อย่ามาขี้ตู่นะคะ”
เธอเถียงเขาด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแข็งกระด้าง เมื่อความสุขผ่านพ้นทุกอย่างก็วนกลับมาที่เดิม
“ผมไม่ได้ขี้ตู่” ว่าพลางก็เบียดคลึงแท่งสวรรค์ที่ยังผงาดชูชันกับร่องตรงกลางบั้นท้ายนุ่มแน่น “ก็เมื่อคืนนี้คุณเป็นของผมแล้วนี่นา หรือว่าคุณต้องให้ผมอธิบายว่าคุณเป็นของผมยังไง”
“อื๊อ...อย่านะคะ โรม”
หญิงสาวหดคอและเอียงหน้าหลบเมื่ออิตาเลียนหนุ่มฝังจมูกโด่งของเขาลงบนแก้มนิ่มแรง ๆ
“โรม...คุณกำลังเอาเปรียบเอนี่อยู่นะคะ”
“เราเสมอกันต่างหาก” ยิ่งพูดเขาก็
