ตอนที่ 15
แสดงตัว
หลังฝนซาลง เมฆดำทะมึนที่บดบังท้องฟ้าก็ค่อย ๆ จางหาย เผยให้เห็นผืนฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวระยิบระยับ แสงจากดวงจันทร์สาดลงบนผืนทะเล เกิดเป็นประกายระยิบระยับคล้ายดวงดาวกำลังลอยน้ำ
ลมทะเลพัดเอื่อย ๆ พัดผ่านผิวกาย นำพากลิ่นเค็มจาง ๆ ของน้ำทะเลและไอเย็นชื้นจากสายฝนที่เพิ่งตกผ่านไปปะทะจมูก เสียงคลื่นซัดเข้ากระทบฝั่งดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
มนต์พิชชายืนอยู่บนชั้นสองตรงชานบ้านพัก เธอมองภาพเบื้องหน้าแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ความเย็นจากสายลมและความหอมของไอฝนช่วยให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก
"อากาศดีใช่ไหมจ๊ะ" เสียงอ่อนโยนดังขึ้นจากด้านหลังเบา ๆ เมื่อหันไปก็พบว่าเป็นคุณแม่ของกวินที่เดินออกมายืนรับลมข้าง ๆ
"ค่ะ อากาศดีมากเลย"
"เรามา.. นั่งคุยกันหน่อยดีไหมลูก" คุณแม่เอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะพยักพเยิดไปที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวใต้แสงไฟที่ประดับตัวบ้าน เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินตามไปนั่งลงข้า
