ตอนที่ 18
อยากเป็นของพี่หมดเลยครับ
เสียงน้ำจากฝักบัวค่อย ๆ เงียบลงเหลือเพียงไออุ่นที่ลอยฟุ้ง ประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมร่างสูงโปร่งของกวินที่ก้าวออกมา ผมเปียกยุ่งพลิ้วตกแนบกรอบหน้าเป็นเส้น หยดน้ำใสเกาะพราวตามลำคอ ไหลผ่านไหล่เปลือยเปล่าที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออ่อน ๆ ลงสู่แผงอกแน่นตึงก่อนจะหยดลงบนพื้นห้องนอนเป็นรอยเปียกเป็นทาง ท่อนล่างมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีเข้มที่พันอยู่ต่ำกว่าสะดือเล็กน้อยแน่นกระชับกับช่วงเอวพอดี
เขาเดินลวก ๆ มาหยุดที่ข้างเตียง กระโจนตัวลงนั่งแบบไม่แคร์เลยว่าพื้นเตียงนั้นจะเปียกหรือไม่ มือหนาเอื้อมไปคว้ามือถือที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา จอที่เปิดไว้ยังเป็นข้อความล่าสุดจากรุ่นพี่กวินยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เขายกมือถือแนบหูกดโทรออก เสียงปลายสายรอสัญญาณดังไม่นานก่อนที่เสียงหวานปลายสายจะรับสาย
"ฮัลโหลพี่พีช~" เสียงกวินทุ้มต่ำแต่แฝงความขี้เล่นอย่างเช่นเคย
///
ครืด~ ครืด~
มนต์พิชชาน
