ตอนที่ 1.2 คิดดีแล้วใช่ไหมไอ้หนู
1164 คำ
ตอนที่ 1.2
คิดดีแล้วใช่ไหมไอ้หนู
กวินไปยิ้มทะเล้นให้รุ่นพี่อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเอียงคอมองเธอเล็กน้อยแล้วพูดต่อ
“แล้วรุ่นพี่ก็ตกหลุมรักกูตั้งแต่แรกเห็นเลยอ่ะ”
“กวิน!!”
เสียงของพีชทำเอาคนทั้งกลุ่มสะดุ้ง ไม่สิ! เรียกได้ว่าคนทั่วบริเวณนั้นเลยดีกว่าที่หันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว
“พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย!? ฉันไปเป็นพี่นายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ! ฉันชื่อพีช! ไม่ต้องมาเรียกพี่สาวคนสวยบ้าบออะไรนั่นเลยนะ อย่าให้ได้ยินอีก!”
“โอเคครับ พี่พีช~” กวินหัวเราะเบา ๆ
“ไอ้เด็กนี่..”
พีชพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดต่อ
“พวกนายสี่คนฟังให้ดี! ฉันจะจับตาดูพวกนายไว้ แล้วพวกนายก็ต้องจับตาดูเพื่อนของตัวเองให้ดี ถ้าใครทำผิดกฎแม้แต่คนเดียว ลงโทษทั้งกลุ่ม!!”
รุ่นน้องคนที่ดูเหมือนจะพูดมากและขี้เล่นหน่อยแสร้งทำหน้าเศร้า แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ
“โห รุ่นพี่.. พวกผมทำตัวดีออก~”
“ดีตรงไหน!?”
“ดีตรงที่ช่วยดูแลกันไงครับ” รุ่นน้องอีกคนเสริม
“แต่.. ไอ้กวินถือเป็นข้อยกเว้น พวกผมจะดูแลมันให้ดี สัญญาด้วยชีวิตเลยครับ”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงฮะไอ้นนท์!?”
“หมายความอย่างที่พูดเลยครับเพื่อน ฮ่า ๆ”
ชายหนุ่มที่ถูกเรียนว่านนท์โพล่งขึ้นเสียงขุ่น
“พี่พีชใช่ไหมคะ.. ไม่ต้องห่วงนะคะพวกเราจะคอยดูแลไม่ให้หมอนี่ก่อปัญหาอีกค่ะ”
มนต์พิชชาหันมองรุ่นน้องผู้หญิงแวบหนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับเบา ๆ
“อืม.. เฝ้ากันไว้ให้ดีล่ะ”
“ครับ ๆ”
ตัวต้นเรื่องยิ้มขำก่อนจะเข้าไปใกล้รุ่นพี่อีกนิด แต่ก็ถูกมีนากระชากให้ถอยหลังกลับมาที่เดิมทันที กวินเหลือบสายตามองเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองรุ่นพี่อีกครั้ง
“แต่พี่พีชครับ~ แบบนี้แปลว่าพี่เป็นห่วงผมมากเลยใช่ไหม?”
“ห่วงบ้านนายสิ! เตรียมตัวร่วมกิจกรรมได้แล้ว!”
มนต์พิชชาเดินออกจากกลุ่มเด็กแสบนั่นด้วยอารมณ์หงุดหงิดขั้นสุด และทันใดนั้นเสียงแปดหลอดของใครบางคนก็ดังขึ้นมาแต่ไกล
“ยัยพีชชชชชชชชชชช!!”
แทนไท วิ่งมาทางเธอด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดขีดขณะที่หญิงสาวนั้นถอยหลังนิด ๆ ด้วยสัญชาตญาณ
“อะไรของแกอีกยัยแทนนี่?”
ผู้ชายร่างแซ่บแต่หัวใจหญิงหยุดยืนหอบอยู่ตรงหน้าเธอ มือหนึ่งจับไหล่เพื่อนสนิท อีกมือกุมหน้าอกตัวเองทำท่าหอบราวกับเพิ่งวิ่งหนีตายมา
“แกไม่รู้หรอกว่าฉันได้ข่าวเด็ดอะไรมา!!!”
“ข่าวอะไรของแกอีกล่ะ?”
พีชกรอกตาให้กับหน่วยข่าวกรองของมหาลัยอย่างนางด้วยใบหน้าเอือมระอา เมื่อรู้สึกว่าเพื่อนสาวอยากรู้อยากเห็นแล้ว แทนไทก็หันซ้ายหันขวาก่อนจะกระซิบเสียงดังลั่น
“มีข่าวมาว่ามีเด็กปี 1 มันจะจีบแก!!”
พีชกระตุกยิ้มเย็นให้กับข่าวที่ยังไม่ได้กรองนี้ของนาง มือเล็กยกขึ้นมาตบไหล่เพื่อนสาวเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“ฉันรู้อยู่แล้ว เพราะไอ้บ้านั่นมันพูดต่อหน้าฉันเลย”
แทนไทเบิกตากว้างใช้สองมือยกขึ้นมาปิดปากเอาไว้
“เฮ้ย! ไอ้เด็กบ้านั่นมันใครวะ!?”
พีชไม่อยากจะตอบคำถามไร้สาระนี้ของเพื่อนสาวสักเท่าไหร่ ในจังหวะที่กำลังจะเดินหนีไปทั้งอย่างนั้น แต่สองเท้าต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงทุ้ม ๆ ดังมาจากข้างหลัง
“ผมเองครับ รุ่นพี่~”
กวินที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ มายืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหลังเธอนิ่ง ๆ แทนไทหันขวับไปมองก่อนจะกวาดสายตามองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
“หืม~ นี่เหรอไอ้เด็กปีหนึ่งที่คิดจะจีบเพื่อนฉัน?”
เสียงสองเสียงสามที่คุยกับมนต์พิชชาเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นเสียงชายแท้ทันที
"แกก็ไปบ้าจี้ตามเด็กน้อย! ไปทำงานของตัวเองได้แล้ว"
หญิงสาวพูดออกไปด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ก่อนจะเตรียมเดินออกไปจากตรงนี้
“อื้ม~ ใช่ครับบบบ” กวินยิ้มกวน ๆ แต่ไม่ตอบอะไรอีก
“คิดดีแล้วใช่ไหมไอ้หนู” แทนไทหรี่ตามองพร้อมถามออกไปด้วยน้ำเสียงกดดัน
“คิดดีแล้วครับ~”
แต่นอกจากที่เด็กคนนี้จะไม่หวาดกลัวหรือเขินอายแล้ว กวินกลับตอบทันทีที่แทนไทเอ่ยถาม เพื่อนสาวของรุ่นพี่มองกวินตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง แล้วจู่ ๆ ก็..
“โอ๊ยยยยยยย กรี๊ดดดดด ยัยพีชชชชช ชาติที่แล้วแกทำบุญด้วยพระพุทธรูปหรือไงยะ น้องเขาหล่อมากกกกก!!!”
“!!”
“...”
“นี่น้อง!! น้องหล่อมาก!! หน้าน้องเหมือนหลุดออกมาจากซีรีส์เกาหลีเลย!!!”
หลังจากที่บรรยากาศอึดอัดนั้นผ่านไป แทนไทก็เปลี่ยนโหมดเป็นติ่งเต็มตัวทันที เขาเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มก่อนจะจับไหล่กวินแล้วเขย่าแรง ๆ หมุนซ้ายหมุนขวาราวกับสำรวจหาตำหนิของสินค้า
“น้องใช้สกินแคร์อะไรคะ!?”
“...” กวินกะพริบตาปริบ ๆ
“เอ่อ.. ล้างหน้าด้วยน้ำเปล่าครับ”
แต่คำตอบของเขากลับทำให้แทนไทกรี๊ดลั่นหนักไปอีก
“โอ๊ยยยยยยย!!! หน้าดีขนาดนี้แต่น้องแค่ล้างน้ำเปล่าเหรอคะ!? พี่ขนเครื่องสำอางมาทั้งโรงงานสภาพผิวยังไม่ได้ถึงครึ่งน้องเลย!”
“เก็บอาการหน่อยอีแทนนี่ น้ำลายไหลเป็นทางละ!” พีชยกมือกุมขมับ
“แหมมมม พีชจ๋าาาา ฉันไม่ได้ชมเฉย ๆ นะ ฉันอยาก! อยากได้เด็กคนนี้!!!” แทนไทยิ้มหวานส่งให้เพื่อนสนิท
“ห๊ะ!!!?”
พีชกับกวินร้องออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่แทนไทกลับกะพริบตาปิ๊ง ๆ มองกวินอย่างพึงพอใจ
“เด็กคนนี้เหมาะจะเป็นมาสคอตประจำกลุ่มเรามากกกก!”
“ไม่ต้องเลย!!” พีชสวนกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด
“ไอ้เด็กนี่มันตัวปัญหา!!”
“แหมมมม ใจร้ายจังเลยครับพี่พีช~”
กวินทำเสียงอ้อน ๆ ขณะที่แทนไทหัวเราะคิก ๆ
“เอาเถอะ ๆ แต่ฉันบอกไว้เลยนะกวิน~” แทนไทกอดอกมองกวินด้วยสายตาคมกริบ
“ถ้านายทำให้เพื่อนฉันต้องเสียใจ ฉันจะเอานายไปทิ้งทะเลแน่!”
“ผมจะดูแลพี่พีชอย่างดีเลยครับ” กวินยกมือขึ้นเหมือนสัญญา
“โอ๊ยยย เขินแทนว่ะ!” แทนไทกรี๊ดเบา ๆ แบบสะดีดสะดิ้ง
"โอ๊ย! หยุดเลย ห้ามคิด! นี่พวกแกยังเห็นหัวฉันอยู่ไหมเนี่ย! "
- ผู้เขียน
