“เลว”
“แบบไอ้ราชาเป๊ะ”
ดวงตาทั้งสองคู่จ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ในขณะที่คีตาค่อย ๆ ขยับตัวเข้าชิด สอดมือเข้าใต้ชายชุดเดรสดันให้เนื้อผ้าถลกขึ้นสูงถึงสะโพก ลูบไล้มือเลื้อยขึ้นสูงมาขึ้นถึงขอบแพนตี้ตัวเล็ก
“กวนตีน”
“กำลังด่าผัวตัวเองอยู่นะ” เวลานี้ไม่ว่าจะคำด่าอะไรมาก็ไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้เลย คีตายื่นหน้าเข้ารับว่าตัวเองเป็นสามีและการกระทำที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเรา มันคือการย้ำเตือนคำตอบที่พูดออกไปก่อนหน้านี้
สงครามประสาทชัด ๆ
“เขาว่ากันว่าสามีกับภรรยาเปรียบเสมือนคนคนเดียวกัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะสั่งคนของคุณคีตภัทร์ ศิลาณุกูลได้สิแบบนี้...เยี่ยมไปเลย” จู่ ๆ ในหัวก็คิดการเอาคืนเขาได้ขึ้นมาในเวลาเพียงเสี้ยววินาที และสิ่งที่ออกจากปากไปนั้นทำคีตาชะงักไปชั่วขณะ
ในเมื่อตลบหลังกันซึ่งหน้าแบบนี้ ก็ย่อมทำได้เหมือนกัน...
“....” นัยน์ตาคมจ้องลึกเข้ามาในดวงตากลมโตของคนที่อยู่ใต้ร่าง จ้องมองร
