“ลืมตา”
คำสั่งจากน้ำเสียงของผู้ชายตรงหน้าที่เข้ากระทบโสตประสาทแต่ไม่สามารถทำให้ฉันทำตามที่อีกฝ่ายต้องการ ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิทอยู่เช่นนั้นในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่
“....” ไม่ว่าคีตาจะสั่งอะไรออกมาฉันก็ทำตรงกันข้ามทั้งหมด...
นัยน์ตาคมจ้องมองริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสวยที่กำลังครอบกลืนแก่นกายแข็งอย่างพยายามข่มความรู้สึกเอาไว้ ท่าทีเงอะงะของปากเล็กที่กำลังหน้าที่รูดรั้งท่อนลำอย่างไร้อารมณ์ ทำให้ตีความหมายได้หลายทาง
หนึ่ง...ไม่มีอารมณ์จะทำ
สอง...ไม่เคยทำ
แต่คิดว่าเป็นอย่างที่สอง...
หมับ!
“ลืมตามองหน้าฉัน” ฝ่ามือใหญ่จับเข้าที่ปลายคางเล็กทำให้การเคลื่อนนั้นหยุดชะงัก แต่ก็ยังไม่ยอมถอนกายออกปล่อยให้คาค้างอยู่เช่นนั้น
“...อึก” เสียงกลืนน้ำลายลงคออีกใหญ่ด้วยความยากลำบาก สองมือยกขึ้นยันหน้าขาของคีตาเอาไว้ออกแรงดันให้เขาออกห่างตัว
“ลืมตา” คำสั่งของคนต้องการเอาชนะมาพร้อมกับแรงกดสะโพกที่ดันให้
