เงียบ…
สิ่งที่เขาถามออกไปกลับไม่ได้คำตอบใดกลับมา มือขวาของควีนทำเพียงยืนนิ่งก้มหัวให้ค้างเอาไว้อยู่เช่นนั้น การแสดงออกที่ชัดเจนอาจจะบ่งบอกว่ารามไม่มีมีความจำเป็นจะต้องเชื่อฟังหรือตอบคำถาม เพราะยังไงซะก็ไม่ใช่เจ้านายของตัวเอง ยิ่งเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์คีตาได้เป็นอย่างดี
“ควีนอยู่ที่ไหน” เขาถามย้ำขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับก้าวเท้าเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าของราม รอฟังคำตอบจากอีกฝ่าย
“…” สิ่งที่ถามก็ยังไม่ได้คำตอบกลับมาอีกเช่นเดิม ปกติไม่ได้เป็นคนใจเย็นอะไรกับใครทั้งนั้นอยู่แล้ว
หมับ!
มือหนายื่นไปคว้าคอเสื้อของราม แล้วออกแรงกระชากบังคับให้อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามองตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาลูกน้องของควีนคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่รอบตัวต่างมองมาด้วยความตกใจแต่ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง
“มึงจะตอบมั้ย” คีตาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่รับรู้ได้ถึงอำนาจและความน่ากลัว
“คุณคีตาอนุญาตให้ผมพูดได้แล้วใช่มั้ยครับ” รา
